Destygmatyzacja przestępców w świetle Magisterium Kościoła oraz poglądów na resocjalizację

Destygmatyzacja przestępców w świetle Magisterium Kościoła oraz poglądów na resocjalizację

ISBN: 978-83-8095-029-0
16,00 zł

Wyświetl historię cen produktu

Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 16,00 zł

Czas dostawy kurierem InPost 24 godziny! E-booki w ciągu 15 minut!

[…] to pozycja ważna i potrzebna. Wpisuje się ona w naukowy nurt rozważań dotyczących modernizacji polskiego więziennictwa i zadań duszpasterstwa penitencjarnego w strukturze Służby Więziennej.

Wersja książki
Ilość

Destygmatyzacja przestępców, będąca integralnym elementem właściwej resocjalizacji, może (i powinna) być odczytywana także jako integralny element realizacji fundamentalnych zasad życia społecznego, jakie zostały wskazane w nauczaniu Kościoła. Autor omawia kolejno te zasady jako określające poszczególne konteksty resocjalizacyjne, w których dokonuje się destygmatyzacja. Prezentację tę uzupełnia sugestiami odnoszącymi się do zadań duszpasterstwa więziennego oraz uwagami związanymi z kontekstem społeczno-prawnym i komunikacyjno-językowym destygmatyzacji, z myślą o włączeniu jej w proces resocjalizacji w warunkach zakładów karnych, poprawczych oraz wychowawczych.

W części pierwszej książki autor opisuje kryzys dotychczasowych podejść w resocjalizacji i przykładowe kierunki jego przezwyciężania, uwzględniające konieczność destygmatyzacji w procesie resocjalizacyjnym. Zwraca przy tym uwagę na mające niebagatelne znaczenie dla procesu resocjalizacji warunki kulturowo-cywilizacyjne i społeczne, które stanowią szersze tło wspomnianego kryzysu, a same podlegając deformacjom, są zarazem źródłem społecznych patologii.

Część drugą książki poświęcono rozważaniom o destygmatyzacji przestępców w różnych kontekstach resocjalizacyjnych, ujmowanych na gruncie poszczególnych zasad życia społecznego, wypracowanych i podanych przez Magisterium Kościoła. Fundamentalne zasady życia wspólnotowego ludzi, o których mówi Kościół, zakorzenione w chrześcijańskiej antropologii, zdają się w sposób obiecujący wychodzić naprzeciw oczekiwaniom współczesnej resocjalizacji oraz korespondują z najnowszymi podejściami w pedagogice resocjalizacyjnej i penitencjarnej.

30 Przedmioty

Opis

Książka papierowa
oprawa miękka

Specyficzne kody

isbn
978-83-8095-029-0

Pierzchała Kazimierz

Oficyna Wydawnicza "Impuls"

Autor

Pierzchała Kazimierz

ISBN druk

978-83-8095-029-0

ISBN serii

 978-83-8095-029-0

Objętość

196 stron

Wydanie

I, 2016

Format

B5 (160x235). E-book: pdf

Oprawamiękka, klejona

Wstęp          

Część 1

W poszukiwaniu adekwatnego fundamentu procesu destygmatyzacji

Wprowadzenie    

1. Kryzys dotychczasowych metod resocjalizacyjnych  

1.1. Kryzys resocjalizacji a kryzys wychowania      

1.2. Kryzys resocjalizacji a kryzys cywilizacyjno-społeczny  

2. Reorientacja podejść – przegląd wybranych stanowisk  

2.1. Koncepcja twórczej resocjalizacji  

2.2. Probacja    

2.3. Koncepcja profilaktyczno-resocjalizacyjnej funkcji społeczności lokalnej        

3. Wychowanie integralne i resocjalizacja przestępców w świetle Magisterium Kościoła 

3.1. Zrozumieć, kim naprawdę jest człowiek – rys antropologiczno-optymistyczny 

3.2. Od filozofii osoby do wychowania ku wartościom 

3.3. Osobowość dewiacyjna a możliwości jej pozytywnej reintegracji    

3.4. Pomoc w odkrywaniu motywacyjnego sensu egzystencji

3.5. Ku zmianie świadomości aksjologicznej w procesie resocjalizacji  

3.6. Sens i potrzeba personalistycznej aksjologii resocjalizacji 

Część 2 Wieloaspektowy proces destygmatyzacji przestępców w świetle Magisterium Kościoła

Wprowadzenie

4. Stygmatyzacja jako społeczna reakcja obronna wobec przestępców    

4.1. Stygmatyzacja jako czynnik kontroli społecznego status quo    

4.2. Destruktywny wpływ stygmatyzacji na resocjalizację przestępców  

5. Destygmatyzacja przestępców jako integralny element resocjalizacji i realizacji fundamentalnych zasad życia społecznego według Magisterium Kościoła     

5.1. Pojęcie destygmatyzacji w ujęciu pedagogiki resocjalizacyjnej

5.2. Destygmatyzacja i godność osoby ludzkiej 

5.3. Destygmatyzacja i zasada dobra wspólnego  

5.4. Destygmatyzacja i zasada powszechnego przeznaczenia dóbr  

5.5. Destygmatyzacja i zasada pomocniczości 

5.6. Destygmatyzacja i zasada uczestnictwa 

5.7. Destygmatyzacja i zasada solidarności  

5.8. Destygmatyzacja i podstawowe wartości życia społecznego – prawda, wolność, sprawiedliwość, miłość    

6. Przełamywanie stygmatyzacji w warunkach duszpasterstwa więziennego  

7. Dodatkowe konteksty resocjalizacyjne destygmatyzacji przestępców 

7.1. Kontekst społeczno-prawny 

7.2. Kontekst komunikacyjno-językowy

Refleksja końcowa 

Bibliografia  

Streszczenie  

Summary  

Zusammenfassung  

Analizując literaturę na temat resocjalizacji przestępców, jaka ukazała się na polskim rynku w ciągu kilku ostatnich lat, możemy zauważyć, że dużemu ożywieniu badań w tej dziedzinie towarzyszy pewna zasadnicza tendencja: nie chodzi już bowiem o sam obraz wynikający ze statystycznych danych i związane z tym proste środki zaradcze, zarówno natury administracyjnej, jak i psychologiczno-terapeutycznej, ale o coś znacznie więcej – o głęboko twórcze i interdyscyplinarne podejście, dotarcie do szczególnie ważnych ujęć, pozwalających na konstruowanie odpowiednich narzędzi wychowawczych, które stwarzają szansę skuteczniejszego niż dotychczas procesu resocjalizacji osób popadających w konflikt z obowiązującym prawem. Nie ulega już wątpliwości, że bez głębokich podstaw teoretycznych, docierających do istoty człowieczeństwa, nie uda się stworzyć adekwatnych narzędzi resocjalizacji, a tym samym osiągnąć trwałych jej efektów.

Wszelkie nowe poszukiwania – odpowiadając na niewystarczalność i załamanie się dotychczasowych metod resocjalizacyjnych związanych z funkcjonalno-strukturalnym paradygmatem dobra społecznego – sięgają po głębsze rozumienie natury ludzkiej, do jej osobowej struktury, której deformacja i upośledzenie w konkretnych warunkach egzystencjalnych stały się przyczyną dewiacji. Nie wynika stąd oczywiście założenie, że każdy rodzi się taki sam czy jednakowo dobry, a tylko warunki zewnętrzne – za które przecież nie ponosi odpowiedzialności – stanęły na drodze jego harmonijnego funkcjonowania w społeczeństwie, a następnie uniemożliwiły pełny doń powrót. Jednak fakt nieadekwatności dotychczasowych metod naprawczych, a także jakość życia społeczeństwa – nie tylko bezpośredniego środowiska osób wykolejonych – niewątpliwie mają ogromny wpływ na przebieg i skuteczność resocjalizacji.

Moim zamiarem jest włączenie się do trwającej na powyższe tematy debaty z perspektywy Magisterium Kościoła, traktującego każdą jednostkę ludzką jako obdarzony godnością byt osobowy, co dotyczy również tych osób, które w sensie zarówno prawnym, jak i psychologicznym zostały zakwalifikowane jako przestępcy z powodu postaw stojących w sprzeczności z dobrem wspólnym danej zbiorowości. Resocjalizacja tych osób, ich powrót do normalnego życia na zasadach pełnoprawnych i wartościowych z punktu widzenia ogółu członków danej społeczności, jest, jak wiadomo, procesem niezwykle złożonym i wymagającym ogromnego wysiłku wszystkich stron uczestniczących w nim: placówek resocjalizacyjnych i związanych z nimi kuratorów, pedagogów i duszpasterzy, rodzin i środowisk jednostki, która weszła w konflikt z prawem, oraz w równym stopniu samych przestępców.

Przeprowadzanie tak rozumianego procesu resocjalizacji, jak wynika z moich doświadczeń kapelana więziennego, stanowi pewnego rodzaju sztukę pedagogiczną, której ostateczny wynik najczęściej jest niełatwy do przewidzenia, a rzeczywistym i dobrym owocem tej żmudnej pracy można by nazwać gotowość samego przestępcy do podjęcia trudu świadomego samowychowania.

Czynnikiem o ogromnym znaczeniu dla powodzenia procesu resocjalizacji jest wspierający ten proces klimat społeczny – jego różne konteksty. Klimat ów dotyczy dojrzałości samego otoczenia sprawcy czynu karalnego oraz sprowadza się do warunków i takich z nim relacji, które nie będą podtrzymywać go w roli przestępcy, społecznego wyrzutka, nie będą tworzyć emocjonalnych barier dla powrotu do normalności, a w rezultacie utwierdzać w nim negatywne wzorce zachowania. Jest to osobne zadanie, które zyskało miano destygmatyzacji przestępców.

Jaki jednak może być zasadniczy punkt odniesienia i spiritus movens wszystkich jednostkowych i społecznych wysiłków, by wykolejone jednostki włączać na powrót do wartościowego życia danej społeczności, a nie po prostu karać i izolować? Dla mnie jako duszpasterza i pedagoga, sprawującego przez wiele lat funkcję kapelana więziennego, obok czysto pragmatycznych odniesień społecznych decydująca jest uświadomiona, wewnętrzna przemiana wychowanka (jak nazywamy dziś objętego procesem resocjalizacji przestępcę) – taka, która zagwarantuje trwałość pozytywnych zmian. Natura ludzka bowiem – pozostając w zgodzie z rozumieniem jej zarówno przez psychologię humanistyczną i pozytywną, jak i personalizm chrześcijański – w swej bytowej istocie wyposażona jest w skłonność do samoaktualizacji, która przejawia korelację z dobrem wspólnym. Należy więc tej naturalnej skłonności dać pożywkę i otworzyć możliwość wzrostu – na tym ma polegać właściwe zadanie resocjalizacji. W tym przypadku wychowanek i wychowawca (przeprowadzający bezpośrednio proces resocjalizacji, jak i środowisko resocjalizowanego) stanowią pewną określoną jedność, połączoną relacjami interpersonalnymi. Jedność ta jest wielopoziomowa, a jej funkcjonowanie i jakość będzie zawsze zależeć od poziomu świadomości dobra wspólnego, przełamywania postaw egocentryzmu i formalizmu oraz wszelkich uprzedzeń ze strony uczestników procesu resocjalizacyjnego. Tak naprawdę bowiem żadne, nawet najlepsze prawo czy metoda nie zastąpią autentycznego, emocjonalnego zaangażowania się i życzliwości niezbędnych dla dokonania trudnej sztuki przywracania społeczeństwu osób, które weszły w konflikt z prawem. Doskonalenie metod postępowania z uwzględnieniem zaproponowanej personalistycznej aksjologii resocjalizacji osób wykolejonych będzie wynikać m.in. z takiego właśnie twórczego i zarazem osobowego zaangażowania, będącego wyrazem zwykłej ludzkiej solidarności.

Destygmatyzacja przestępców w świetle Magisterium Kościoła oraz poglądów na resocjalizację […] to pozycja ważna i potrzebna. Wpisuje się ona w naukowy nurt rozważań dotyczących modernizacji polskiego więziennictwa i zadań duszpasterstwa penitencjarnego w strukturze Służby Więziennej. Autor w swoich książkach oraz licznych artykułach konsekwentnie rozwija naukowe zainteresowania dotyczące osób pozbawionych wolności, łącząc zagadnienie resocjalizacji, destygmatyzacji osób pozbawionych wolności z Magisterium Kościoła. […]

Nowatorskie ukazanie zagadnienia destygmatyzacji w ujęciu Magisterium Kościoła, a następnie z punktu widzenia współczesnych poglądów na resocjalizację, jest cenne.

Z recenzji prof. dr. hab. dr. h.c. Brunona Hołysta

Kazimierz Pierzchała […] swoje duże doświadczenie empiryczne, ubogacone literaturą z zakresu pedagogiki resocjalizacyjnej oraz nauką Kościoła katolickiego, ujmuje w spójną całość, czego owocem są gruntowne przemyślenia zaprezentowane w książce, która stanowi istotną wartość. Opracowanie podkreśla bowiem zasady etyczne i moralne, tak często dziś zapominane. Pozycja ta znacząco wypełnia lukę w polskiej literaturze pedagogicznej i pastoralnej.

Z recenzji prof. zw. dr. hab. Kazimierza Pospiszyla

Zobacz także

Polecane tytuły ( 8 inne tytuły w tej samej kategorii )

Nowa rejestracja konta

Posiadasz już konto?
Zaloguj się zamiast tego Lub Zresetuj hasło