Bogdanowicz Katarzyna Maria

doktor psychologii, filolog polski i wykwalifikowany nauczyciel języka angielskiego z wieloletnim doświadczeniem zawodowym. Pracuje w Instytucie Badań Edukacyjnych w Warszawie na stanowisku adiunkta.

Autorka publikacji z zakresu specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu oraz dysleksji w kontekście nauczania języków obcych (m.in. Dysleksja a nauczanie języków obcych.

Przewodnik dla nauczycieli i rodziców uczniów z dysleksją, Dyslexia in the English classroom).

Łockiewicz Marta

doktor psychologii, anglistka. Pracuje w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Gdańskiego.

Naukowo bada specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu u dzieci i dorosłych. Współorganizatorka wielu konferencji, w tym poświęconych problematyce dysleksji, np. „Dysleksja w wieku dorosłym”. Należy do Polskiego Towarzystwa Dysleksji.

Oficyna Wydawnicza "Impuls"

Wstęp

Rozdział 1

Terminologia i definicje specyficznych zaburzeń czytania i pisania

1.1. Pojęcie specyficznych zaburzeń czytania i pisania – problemy terminologiczne 

1.2. Pojęcie specyficznych zaburzeń czytania i pisania – problemy definicyjne 

1.3. Współczesne definicje specyficznych zaburzeń czytania i pisania – analiza porównawcza

1.4. Próba własnego modelowego ujęcia specyficznych zaburzeń czytania i pisania 

Rozdział 2

Przyczyny specyficznych zaburzeń czytania i pisania na poziomie poznawczym i biologicznym

2.1. Poziom poznawczy – patomechanizm 

2.1.1. Trzy podstawowe nurty badań nad patomechanizmem specyficznych zaburzeń czytania i pisania 

2.1.2. Badania psychofizjologiczne 

2.1.3. Hipoteza deficytu fonologicznego 

2.1.4. Hipoteza podwójnego deficytu 

2.1.5. Parcjalne zaburzenia podstawowych funkcji percepcyjno-motorycznych 

2.1.6. Deficyt integracji percepcyjno-motorycznej 

2.2. Poziom biologiczny – etiologia 

2.2.1. Strukturalne i funkcjonalne zmiany w mózgu   

2.2.2. Specyficzne zaburzenia czytania i pisania a genetyka 

2.2.3. Hipoteza deficytu wielkokomórkowego  

2.2.4. Deficyt uczenia się proceduralnego   

2.2.5. Podsumowanie koncepcji dotyczących etiologii specyficznych zaburzeń czytania i pisania 

Rozdział 3

Specyficzne zaburzenia czytania i pisania u osób dorosłych – deficyty

3.1. Pojęcie i modele komunikacji 

3.2. Czytanie i pisanie jako proces komunikowania się językowego 

3.3. Symptomy specyficznych zaburzeń czytania i pisania u osób dorosłych

3.3.1. Przegląd badań dotyczących deficytów poznawczych dorosłych osób ze specyficznymi zaburzeniami czytania i pisania

3.3.2. Przegląd badań nad czytaniem i pisaniem u dorosłych osób z dysleksją rozwojową 

3.3.3. Podsumowanie 

3.4. Metody diagnostyczne dla osób dorosłych 

3.5. Emocjonalno-motywacyjne konsekwencje specyficznych zaburzeń czytania i pisania 

Rozdział 4

Specyficzne zaburzenia w czytaniu i pisaniu u osób dorosłych – mocne strony

4.1. Pojęcie, teorie i modele zdolności 

4.1.1. Wybitne zdolności 

4.1.2. Modele zdolności  

4.2. Zdolności: werbalne, wzrokowo-przestrzenne, twórczość, motywacja osiągnięć 

4.2.1. Zdolności werbalne   

4.2.2. Zdolności wzrokowo-przestrzenne  

4.2.3. Różnice między płciami w zdolnościach werbalnych i wzrokowo-przestrzennych 

4.2.4. Mózgowe reprezentacje różnych zdolności – asymetria międzypółkulowa 

4.2.5. Związek wzrokowego przetwarzania informacji i twórczości 

4.2.6. Twórczość 

4.2.7. Motywacja osiągnięć 

4.3. Pojęcie stylów uczenia się 

4.3.1. Metapoznanie 

4.4. Mocne strony osób ze specyficznymi zaburzeniami czytania i pisania w percepcji społecznej 

4.4.1. Zmiany w rozumieniu pojęcia „specyficzne zaburzenia czytania i pisania” 

4.4.2. Szczególne zdolności osób ze specyficznymi zaburzeniami czytania i pisania w percepcji społecznej 

4.4.3. Sławne osoby ze specyficznymi zaburzeniami czytania i pisania 

4.4.4. Wiedza o zasobach psychologicznych dorosłych osób ze specyficznymi zaburzeniami czytania i pisania w świetle badań oraz doniesień jakościowych i ilościowych. Ujęcie całościowe 

4.4.4.1. Ujmowanie specyficznych zaburzeń czytania i pisania jako profilu szczególnych zdolności 

4.4.5. Styl uczenia się a specyficzne zaburzenia czytania i pisania

4.4.6. Wiedza o zasobach psychologicznych dorosłych osób ze specyficznymi zaburzeniami czytania i pisania w świetle badań i doniesień jakościowych i ilościowych. Wybrane zdolności 

4.4.6.1. Zdolności wzrokowo-przestrzenne a specyficzne zaburzenia czytania i pisania 

4.4.6.2. Twórczość a specyficzne zaburzenia czytania i pisania 

4.4.6.3. Osobowość, motywacja a specyficzne zaburzenia czytania i pisania 

4.4.7. Badania mocnych stron osób ze specyficznymi zaburzeniami czytania i pisania – podsumowanie 

Zakończenie 

Bibliografia 

Źródła internetowe 

Aneks

Specyficzne zaburzenia czytania i pisania u osób dorosłych – praktyka

1. Sytuacja prawna dorosłych ze specyficznymi zaburzeniami czytania i pisania w Polsce 

2. Dorośli a uczenie się 

3. Specyficzne zaburzenia czytania i pisania w miejscu pracy 

3.1. Działania, jakie powinna podjąć osoba ze specyficznymi zaburzeniami czytania i pisania szukająca pracy 

3.2. Działania, jakie powinna podjąć osoba ze specyficznymi zaburzeniami czytania i pisania w miejscu pracy 

3.3. Możliwe działania wspierające ze strony świadomego problemu pracodawcy 

Problem dysleksji u osób dorosłych jak piszą autorki tej dość krótkiej publikacji stał się obecnie problemem, który należy dokładnie przebadać. Najczęściej dysleksja w naszym kraju badana jest wśród dzieci w wieku szkolnym. Książka autorstwa Marty Łockiewicz i Katarzyny Bogdanowicz to jak do tej pory jedyna w Polsce publikacja, która przedstawia problem specyficznych trudności w uczeniu się u osób dorosłych w tak kompleksowy sposób. Mimo to, że na rynku pojawia się nieustannie wiele książek poruszających tematykę dysleksji, problem ten wśród osób dorosłych pozostaje nadal nie do końca zbadany.

Powyższa książka składa się z czterech rozdziałów. Autorki pokazują jak trudno jest zdefiniować problem dysleksji, dysgrafii czy dysortografii, poprzez podanie kilkunastu sposobów rozumienia tego pojęcia. Omawiają przyczyny dysleksji, jak również konsekwencje zarówno emocjonalne jak i motywacjyjne. Uważam, że najbardziej wartościową częścią tej publikacji jest rozdział dotyczący mocnych stron dorosłych osób z dysleksją, ponieważ większość prac z tej tematyki przedstawia jedynie deficyty, nie wspominając o zdolnościach i talentach. Bardzo ciekawy i użyteczny jest również obszerny opis metod diagnostycznych stosowanych w Polsce jak i na świecie. Pomoże to osobom z dysleksją zrozumieć problem, wskaże im sposoby radzenia sobie z nim. Użyteczny jest również aneks, w którym autorki zawarły praktyczne informacje o sytuacji prawnej osób dorosłych z dysleksją, podają przykłady nowych rozwiązań technologicznych, które pomagają w efektywnym uczeniu się, czy też podczas wykonywania obowiązków służbowych. 

Mnie najbardziej zaskoczyło to, że pomimo wielu publikacji z tej tematyki nie znamy do tej pory skali problemu dysleksji i dysgrafii u dorosłych w naszym kraju. Badania są niepełne. Autorki wspominają, że takich osób jest wiele, większość z nich nawet nie wie, że cierpi na ten problem. Nadal do Polskiego Towarzystwa Dysleksji rocznie zgłasza się bardzo wiele dorosłych osób z tym problemem. Niestety dorosłe osoby nie mogą liczyć na pełną pomoc diagnostyczną i terapeutyczną, ponieważ nie do końca poznano i zbadano ich problem. Tylko dyslektycy do ukończenia szkoły średniej mają w prawie polskim równe szanse. Może powinniśmy wziąć przykład z uniwersytetów brytyjskich, na których działają specjalne sekcje, które również wsparają studentów ze "specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Od 2001 roku obowiązuje ustawa na mocy której zakazuje się dyskryminacji studentów niepełnosprawnych. Niestety w Polsce problem ten jest lekceważony. Dlatego duża grupa studentów nie potrafi się poprawnie wypowiedzieć na piśmie ani wysłowić. Pomysły, aby oceniać te osoby przy pomocy innych, dopasowanych do ich dysfunkcji zadań, nie są realizowane. Wykładowcy nie są chętni do zmian. 

Moim zdaniem publikacja ta jest skierowana nie tylko do dorosłych dyslektyków ale również do studentów psychologii jak również kierunków pedagogicznych. Myślę, że po lekturze tej pozycji nauczyciele w inny sposób spojrzeliby na uczniów. 

źródło: http://hugekultura.blogspot.com/2014/01/dysleksja-u-osob-dorosych-m-ockiewicz.html 

Sześćdziesiąt parę lat po wojnie problem dysleksji u osób dorosłych jak piszą autorki tej niewielkiej objętościowo pracy stał się problemem, który należy dokładnie przebadać. 

Specyfikę tego zaburzenia czytania i pisania najczęściej w naszym kraju bada się w kontekście niepowodzeń ściśle szkolnych. Większość dostępnych analiz dotyczy wniosków płynących z badań dzieci i młodzieży. Stąd faktyczne nierozpoznanie problemu dysleksji osób dorosłych w polskim piśmiennictwie. Jaskółkę stanowi jedynie publikacja popularnonaukowa "Portrety nie tylko sławnych osób z dysleksją". W pierwszej części swojej pracy autorki skupiają się na pokazaniu jak trudno jest jednoznacznie definiować problem dysleksji, dysgrafii czy dysortografii. 

W miarę specjalizacji nauk pierwotna terminologia dotycząca tych zaburzeń ulega ciągłej modyfikacji. Począwszy od Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych, Międzynarodowe Towarzystwo Dysleksji po nasze własne polskie badania i doświadczenia w tym względzie. 

Dysleksję określano różnie; w latach siedemdziesiątych, jako "wrodzoną ślepotę słowną", później w latach osiemdziesiątych pojawiła się koncepcja psycholingwistyczna przyrównująca zaburzenia czytania do zaburzeń w porozumiewaniu się językowym i zaleca w terapii konieczność zwrócenia większej uwagi na kształcenie funkcji językowych. Ostatnio definiuje się syndrom specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu jako współwystępujące wraz z innymi zaburzeniami np. motorycznymi trudnościami w uczeniu się artmetyki czy nadpobudliwością psychoruchową (ADHD). W Polsce jednak bardziej przyjęła się definicji wypracowana na Kongresie Światowej Federacji Neurologów, wg. której dysleksja i dysgrafia to "zaburzenia manifestujące się trudnościami w nauce czytania, mimo stosowania konwencjonalnych metod nauczania, normalnej inteligencji i sprzyjających warunków społeczno-kulturowych". Zaraz po niej autorki cytują jeszcze osiem innych definicji specyficznych zaburzeń czytania i pisania przeprowadzając ich analizę porównawczą. Pomimo tego nie wyczerpują one symptomów jakie biorą pod uwagę badacze oraz terapeuci zajmujący się praktyką. 

Jak wykazują autorki nie ma jednomyślności jeśli chodzi o syntezę wiedzy dotyczącej dysleksji i dysortografii. I pewnie jej nie będzie, gdyż teoretycy będą skupiać się na przyczynach tychże zaburzeń, a praktycy koncentrować się będą na naprawieniu błędów dotyczących czytania i pisania.

Mnie najbardziej zainteresowało to, iż tak naprawdę, mimo wielu opracowań i wybitnych specjalistów działających w różnych organizacjach międzynarodowych, tak naprawdę, nie znamy do dzisiaj skali problemu dysleksji i dysgrafii u dorosłych w naszym kraju? Badania są szczątkowe; mówi się, że takich osób jest bardzo wiele, część z nich nigdy nie została zdiagnozowana. Po 1990 roku, kiedy to powstało Polskie Towarzystwo Dysleksji, zgłasza się do niego z tymi problemami bardzo wiele dorosłych osób. Niestety pokutuje nad świadomością tego problemu myślenie, iż jest to wyłącznie przypadłość szkolna.

Dorosłe osoby tak naprawdę pozbawione są kompleksowej zinstytucjonalizowanej pomocy diagnostycznej i terapeutycznej. Sytuacja prawna osób dorosłych z dysleksją i zaburzeniami pokrewnymi nie jest w w Polsce unormowana wg. standardów europejskich. Równe szanse zapewnia się uczniom i uczennicom jedynie do etapu egzaminu dojrzałości. Pełnomocnicy ds. osób niepełnosprawnych funkcjonują jedynie na 29 uczelniach w kraju i przeważnie zajmują się niepełnosprawnością fizyczną, ruchową, niesłyszącymi czy niewidomymi. Wyjątkiem jest tu Biuro ds. Osób Niepełnosprawnych Uniwersytetu Jagiellońskiego, które informuje na swojej stronie, iż jest możliwa pomoc także dla studentów ze "specyficznymi trudnościami" w uczeniu się. Ale to jest wyjątek. 

W Wlk. Brytanii, na większości uniwersytetów działają specjalne sekcje, które udzielają właściwego wsparcia studentom zarówno niepełnosprawnym fizycznie jak i ze "specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.

Regułą w Polsce jest lekceważenie tego problemu jeszcze na poziomie liceum, a potem studiów wyższych. Stąd wielu studentów nie potrafi się składnie wypowiedzieć na piśmie ani mówić precyzyjnie wykorzystując nabytą wiedzę językową. Ta specyficzna dysfunkcja nieleczona prowadzi do sytuacji, w której kończą oni szkołę nie posiadając praktycznej umiejętności uczenia się. Postulaty środowiska terapeutycznego, aby wprowadzić dla tych studentów alternatywne do np. pracy magisterskiej czy dyplomowej zadania, by można było ocenić ich na tej podstawie, trafiają najczęściej w próżnię. Wykładowcy wolą trzymać się ustalonych schematów. Jak mniemam problem ten zatacza coraz szersze kręgi i wymusi w końcu na władzach uczelni zmianę ich polityki. Ale czas działa zdecydowanie na ich niekorzyść.

źródło: http://www.ksiazka.net.pl/index.php?id=49&tx_ttnews[tt_news]=18300&tx_ttnews[backPid]=1&cHash=99cc59234e 

Monografia Dysleksja u osób dorosłych – teoria i praktyka to pierwsza w naszym kraju praca całościowo przedstawiająca problem specyficznych trudności w uczeniu się w populacji osób dorosłych. Istotne jest, że pomimo rosnącego wciąż zainteresowania badaczy oraz praktyków klinicystów i edukatorów tematyką dysleksji, czego efektem jest wiele publikacji im poświęconych, problem funkcjonowania dorosłych osób z tym typem trudności pozostaje nadal w kręgu zainteresowań wąskiej grupy badaczy. 

Oceniana rozprawa składa się z czterech obszernych rozdziałów podzielonych na bardzo szczegółowe podrozdziały. Rozdział pierwszy zawiera omówienie problemów definicyjnych i terminologicznych związanych z dysleksją. Na szczególną uwagę zasługuję kończąca tę część pracy próba Autorek modelowego ujęcia specyficznych zaburzeń czytania i pisania. Jest to zadanie szczególnie trudne ze względu na szerokie spektrum parametrów uwzględnianych w sosowanych definicjach, ale także dlatego, że są one konstruowane z różnych perspektyw – psychologicznej, medycznej i pedagogicznej. 

W rozdziale drugim Autorki w bardzo spójnym i czytelnym wywodzie przeprowadzają Czytelnika przez często skomplikowane zagadnienia interdyscyplinarne związane z podłożem i patomechanizmem specyficznych trudności w nauce czytania i pisania. 

Rozdziały trzeci i czwarty to szczegółowa analiza funkcjonowania osób dorosłych z dysleksją rozwojową z dwóch odmiennych perspektyw: od strony ich deficytów oraz mocnych stron. Miom zdaniem właśnie wyeksponowanie atutów poznawczych tej grupy osób zasługuje na szczególne podkreślenie. Większość prac z zakresu psychologii klinicznej skupia się na deficytach, pomijają te aspekty funkcjonowania, które nie odbiegają od normy czy wręcz osiągnęły wyższe stadium. Odwoływanie się do mocnych stron stanowi przecież podłoże mechanizmów kompensacyjnych i strategii radzenia sobie z trudnościami w sytuacjach życia codziennego. Bardzo cenny jest także dokonany przez Autorki przegląd metod diagnostycznych stosowanych zarówno w Polsce jak i na świecie, dlatego recenzowana praca ma nie tylko walory naukowe lecz i może być źródłem aplikacji do praktyki.

W pracy Autorki dokonały metasyntezy osiągnięć w zakresie wiedzy o dysleksji rozwojowej w ujęciu rozwojowym ze szczególnym uwzględniłem dorosłości. Uważam, że jest to precyzyjnie dobrany, aktualny przegląd literatury, oparty na materiale ponad 350 pozycji, zarówno autorów polskich, jak i zagranicznych. Moim zdaniem odbiorcami pracy mogą być zarówno studenci psychologii, kierunków pedagogicznych, a także przyszli nauczyciele kształcący młodzież i dorosłych na ponadgimnazjalnych etapach edukacji. 

[…] Monografia Dysleksja u osób dorosłych – teoria i praktyka uzupełnia brak tego rodzaju publikacji, niezbędnych dla rozwoju nauki, edukacji, dla potrzeb profesjonalistów ale przede wszystkim pozwoli wielu dorosłym osobom z dysleksją nie posiadającym specjalistycznego wykształcenia lepiej zrozumieć problem, z którym borykają się przez całe życie.

z recenzji prof. nadzw. dr hab. Małgorzata Lipowska,

Uniwersytet Gdański, Instytut Psychologii

Wnikliwa obserwacja pedagogiczna pozwala odkryć, że coraz częściej występują zaburzenia manifestujące się trudnościami w nauce czytania i pisania. Trudno dociec, o ile – w stosunku do lat ubiegłych – podniósł się odsetek osób dotkniętych ową „przypadłością”, wiadomo jednak, iż obok dzieci i młodzieży cierpią na nią również ludzie dorośli. Publikacja wydawnictwa Impuls wyjaśnia fenomen omawianego problemu w sposób jasny i szczegółowy, z jednej strony wychodząc poza schemat ucznia dyslektycznego, z drugiej natomiast podkreślając funkcjonowanie poznawcze, społeczne i osobowościowe tych, którzy borykają się ze specyficznymi zaburzeniami czytania i pisania. 

Oddana do rąk czytelnika Dysleksja u osób dorosłych w dużej mierze opiera się na badaniach (w tym również wybitnej zdolności ogólnej populacji) przeprowadzanych głównie z udziałem uczniów szkół podstawowych i średnich. Wynika z tego, że posiadający omawiane deficyty winni wypracować indywidualne sposoby funkcjonowania nie tylko podczas przypadającej na okres dzieciństwa i młodości edukacji, ale również w okresie datującej się na czas późniejszy pracy zawodowej oraz życia osobistego. Gdy do tego doda się jeszcze (oprócz korekcji i kompensacji istniejących deficytów) rozwijanie posiadanych (często na wyższym poziomie niż przeciętnie osiągany w populacji) zdolności i talentów, możliwym staje się przezwyciężanie trudności oraz udoskonalanie mocnych stron dyslektyków.

Publikacja została podzielona na cztery zasadnicze rozdziały. Obok wyjaśnienia ogólnych pojęć oraz definicji, znalazło się w niej obszerne omówienie przyczyn specyficznych zaburzeń czytania i pisania na poziomie poznawczym i biologicznym, a także wyszczególnienie deficytów wraz z emocjonalno-motywacyjnymi konsekwencjami i metodami diagnostycznymi. Podkreślono także mocne strony, jakimi mogą poszczycić się dyslektycy: w sposób całościowy potraktowano zdolności, motywacje osiągnięć oraz style uczenia się. Pomocą służy także aneks, omawiający praktyczną stronę dysleksji (sytuacja prawna, spowodowane zaburzeniem trudności w miejscu pracy, konieczne do podjęcia działania).

Ponieważ dla dyslektyków repertuar możliwości nabywania wiedzy oraz umiejętności jest ograniczony poprzez występujące dysfunkcje, publikacja wydawnictwa Impuls ucieszy wszystkich, dla których problem trudności wynikających z czytania i pisania jest powodem przykrych doświadczeń. Zainteresowani odnajdą w Dysleksja u osób dorosłych konkretne rady. Polsko- i obcojęzyczna bibliografia, liczne przypisy, tabelki, wyliczenia i propozycje ćwiczeń zetkną się z aprobatą zainteresowanych. Skorzystanie z propozycji zawartych w publikacji Impulsu bez wątpienia zminimalizuje problemy dorosłych, dotkniętych przypadłością dysleksji. 

Danuta Szelejewska

źródło: http://www.granice.pl/recenzja,dysleksja-u-osob-doroslych,7509 

Problem dysleksji u osób dorosłych, jak piszą autorki tej dość krótkiej publikacji, stał się obecnie problemem, który należy dokładnie przebadać. Najczęściej dysleksja w naszym kraju badana jest wśród dzieci w wieku szkolnym. Książka autorstwa Marty Łockiewicz i Katarzyny Bogdanowicz to jak do tej pory jedyna w Polsce publikacja, która przedstawia problem specyficznych trudności w uczeniu się u osób dorosłych w tak kompleksowy sposób. Mimo tego, że na rynku pojawia się nieustannie wiele książek poruszających tematykę dysleksji, problem ten wśród osób dorosłych pozostaje nadal nie do końca zbadany. 

Powyższa książka składa się z czterech rozdziałów. Autorki pokazują, jak trudno zdefiniować problem dysleksji, dysgrafii czy dysortografii poprzez podanie kilkunastu sposobów rozumienia tego pojęcia. Omawiają przyczyny dysleksji, jak również konsekwencje - zarówno emocjonalne, jak i motywacyjne. Najbardziej wartościową częścią tej publikacji jest jednak rozdział dotyczący mocnych stron dorosłych osób z dysleksją, ponieważ większość prac dotyczących tej tematyki przedstawia jedynie deficyty, nie wspominając o zdolnościach i talentach. Bardzo ciekawy i użyteczny jest również obszerny opis metod diagnostycznych stosowanych w Polsce i na świecie. Pomoże to osobom z dysleksją zrozumieć problem, wskaże im sposoby radzenia sobie z nim. Użyteczny jest również aneks, w którym autorki zawarły praktyczne informacje o sytuacji prawnej osób dorosłych z dysleksją, podają również przykłady nowych rozwiązań technologicznych, pomagających w efektywnym uczeniu się czy też podczas wykonywania obowiązków służbowych. 

Najbardziej zaskakujące jest to, że pomimo wielu badań i publikacji dotyczących tej tematyki, nadal nie znamy skali problemu dysleksji i dysgrafii u dorosłych w naszym kraju. Badania są niepełne. Autorki wspominają, że takich osób jest wiele, większość z nich nawet nie uświadamia sobie, że jest dyslektykami. Nadal do Polskiego Towarzystwa Dysleksji rocznie zgłasza się bardzo wiele osób dorosłych. Niestety, dorośli nie mogą liczyć na pełną pomoc diagnostyczną i terapeutyczną, ponieważ nie do końca poznano i zbadano ich problem. Tylko dyslektycy do ukończenia szkoły średniej mają w prawie polskim równe szanse. Może powinniśmy wziąć przykład z uniwersytetów brytyjskich, na których działają specjalne sekcje, które również wspierają studentów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Od 2001 roku obowiązuje ustawa, na mocy której zakazuje się dyskryminacji studentów niepełnosprawnych. Niestety, w Polsce problem ten jest lekceważony. Dlatego duża grupa studentów nie potrafi się poprawnie wypowiedzieć na piśmie ani wysłowić. Pomysły, aby oceniać te osoby przy pomocy innych, dopasowanych do ich dysfunkcji zadań, nie są realizowane. Wykładowcy nie są skłonni do zmian. 

Publikacja Oficyny Wydawniczej Impuls skierowana jest nie tylko do dorosłych dyslektyków, ale również do studentów psychologii, jak również kierunków pedagogicznych. Po lekturze tej pozycji wielu nauczycieli w zupełnie inny sposób spojrzałoby na część swoich uczniów. 

źródło: http://www.granice.pl/recenzja,dysleksja-u-osob-doroslych,9821