• Obniżka
Kierunki i koncepcje pedagogiki katolickiej w Polsce 1918–1939

Kierunki i koncepcje pedagogiki katolickiej w Polsce 1918–1939

ISBN: 978-83-7850-153-4
50,00 zł
40,00 zł Oszczędzasz: 10,00 zł

Wyświetl historię cen produktu

Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 40,00 zł

Czas dostawy kurierem InPost 24 godziny! E-booki w ciągu 15 minut!

Po raz pierwszy w polskim piśmiennictwie naukowym na temat pedagogiki katolickiej otrzymujemy tak szerokie, bardzo cenne monograficzne opracowanie terenu badawczego, dotąd prezentowanego tylko przyczynkowo.

Wersja książki
Ilość

Publikacja dostępna wyłącznie w wersji elektronicznej e-book.

Janina Kostkiewicz zachowuje bardzo zdrowy dystans zarówno w prezentacji wyników analizy treści materiału badawczego, jak i w próbach spojrzenia na bogaty przecież dorobek refleksji pedagogicznej badanej epoki. Widać, że zna epokę, twórców i nurty, które prezentuje; jawią się one Czytelnikowi jako żywa, pulsująca rzeczywistość. Nie ma także w postawie autorki żadnych sądów pochopnych, lekceważących, widać wręcz pokorę wobec obowiązku dokonywania ocen. [...] Czytelnik […] jest prowadzony pewną i wytrawną ręką przewodnika po jakże bogatych przestrzeniach myśli pedagogicznej [...], często dotąd słabo spenetrowanej. [...]

Po raz pierwszy w polskim piśmiennictwie naukowym na temat pedagogiki katolickiej otrzymujemy tak szerokie, bardzo cenne monograficzne opracowanie terenu badawczego, dotąd prezentowanego tylko przyczynkowo.

Z recenzji wydawniczej ks. prof. zw. dr. hab. Jerzego Bagrowicza

Książka składa się z ośmiu rozdziałów. W rozdziale pierwszym poszukuję odpowiedzi na pytanie, jakiej pedagogice można nadać miano katolickiej. Wskazuję dwie płaszczyzny odpowiedzi – pierwszą stanowią treści podstawowych pojęć i kategorii pedagogicznych, takich jak: idea katolickości, katolicki ideał wychowania, cele i zadania wychowania, światopogląd. Jako drugą z płaszczyzn zaproponowałam kategorię sensus catholicus – uznając, że w filozoficznych podstawach pedagogiki katolickiej kategoria ta zawiera i scala istotę katolickości pedagogiki. Sensus catholicus to teoria i kategoria ujmująca pełny wymiar założeń teologicznych, ontologicznych, epistemologicznych, antropologicznych, aksjologicznych, etycznych – aż po rezultat wychowawczy, którym jest człowiek wyrażający swoją wolność i podmiotowość w czynie (wypełniają je realizm, obiektywizm, uniwersalizm, transcendencja; uwzględnia władze człowieka: intelekt – wolę – uczucia z ich rolą w poznawaniu i czynieniu: prawdy – dobra – miłości; czyn oraz wychowanie do czynu). Uzupełniam ją jeszcze kategorią harmonii, połączeniem harmonii życia i harmonii wychowania.

Rozdziały od drugiego do ósmego są poświęcone wyłonionym kierunkom rozwoju pedagogiki katolickiej w Polsce lat 1918–1939. Każdy rozpoczyna się podrozdziałem wprowadzającym do wyodrębnionego kierunku rozwoju pedagogiki katolickiej, nie tylko pokazuje jego źródła i inspiracje, ale przede wszystkim stara się wskazać filozoficzne i/lub teoretyczne podstawy danego kierunku. Autorskie koncepcje pedagogiczne (o różnych zakresach ogólności i uszczegółowienia – poddane interpretacji i klasyfikacji) stanowią egzemplifikacje danego kierunku. Rozdziały kończą się podsumowaniem i uogólnieniem właściwości (wyróżników) danego kierunku...

95 Przedmioty

Opis

Książka elektroniczna - E-book
PDF

Specyficzne kody

isbn
978-83-7850-494-8

Kostkiewicz Janina

Kostkiewicz JaninaDoktor habilitowany, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, kierownik Zakładu Pedagogiki Szkoły Wyższej w Instytucie Pedagogiki UJ, członek Zespołu Pedagogiki Ogólnej i Zespołu Pedagogiki Chrześcijańskiej KNP PAN. Główne zainteresowania badawcze mieszczą się w obszarze: aksjologicznych i antropologicznych podstaw pedagogiki szkoły wyższej, pedagogiki ogólnej i pedagogiki chrześcijańskiej.

Autorka wielu publikacji, ważniejsze z nich to: Sytuacja szkolna początkujących licealistów, Rzeszów 1992; Wychowanie do wolności wyboru. Ponadczasowy wymiar pedagogiki F.W. Foerstera, wyd. I, Rzeszów 1998; Warstwa duchowa w teoriach pedagogicznych XX wieku – W. Flitner, S. Hessen, S. Kunowski”, w: „W trosce o integralne wychowanie”, M. Nowak, T. Ożóg, A. Rynio, (red.) Lublin 2003; Duchowość jako wartość i obszar wspierania rozwoju człowieka dorosłego, w: „Aksjologia edukacji dorosłych”, J. Kostkiewicz (red.), Lublin 2004, Miejsce aksjologii w filozofii wychowania Karola Kotłowskiego, w: „Idee pedagogiki filozoficznej”, S. Sztobryn, B. Śliwerski (red.), Łódź 2003; Pytania o fundamenty zreformowanej szkoły, w: „Praktyka tworzenia edukacyjnej wspólnoty”, A. Sajdak (red.), Kraków 2005; Edukacja aksjologiczna dorosłych – zaniechania i potrzeby, „Chowanna” 2005, t.2(25); Filozofia człowieka – filozofia edukacji – rozwój moralny studenta, „Pedagogika Szkoły Wyższej” 2005, nr 26 – 27; Aksjologiczne podstawy w katolickich koncepcjach pedagogicznych, „Edukacja Otwarta”, Płock 2006, nr 1–2 (21–22); Wspólnota jako kategoria pedagogiki chrześcijańskiej, w: J. Rutkowiak, D. Kubinowski, M. Nowak (red.) „Edukacja – moralność - sfera publiczna. Materiały z VI Ogólnopolskiego Zjazdu Pedagogicznego PTP”, Lublin 2007; Wartości jako rzeczywistość porządkująca i integrująca przebieg studiów pedagogicznych, w: „Aksjologia w kształceniu pedagogów”, J. Kostkiewicz (red.), Kraków 2008.

Redaktorka i współautorka takich książek jak: Wprowadzenie do pedagogiki ogólnej. Wybór tekstów, Stalowa Wola 1996, 1997, 1999, 2000; Szkice o kształtowaniu osobowości, Rzeszów 1997; Aksjologia edukacji dorosłych, Lublin 2004; Uniwersytet i wartości, Kraków 2007; Aksjologia w kształceniu pedagogów, Kraków 2008.

Oficyna Wydawnicza "Impuls"

Autor

Kostkiewicz Janina

ISBN druk

978-83-7850-153-4

ISBN e-book

978-83-7850-494-8

Objętość

734 stron

Wydanie

I, 2013

Format

B5 (160x235)

Oprawatwarda, szyta

Wstęp        

Rozdział 1

W poszukiwaniu istoty katolickości pedagogiki: jakiej pedagogice można nadać miano katolickiej?

Dwie płaszczyzny odpowiedzi        

1.1. Katolickość pedagogiki zawarta w treści podstawowych pojęć i kategorii pedagogicznych        

1.1.1. Idea katolickości       

1.1.2. Katolicki ideał wychowania       

1.1.3. Cele wychowania w pedagogice katolickiej       

1.1.4. Światopogląd katolicki       

1.2. Sensus catholicus – jako kategoria zawierająca i scalająca istotę katolickości pedagogiki        

1.2.1. Obiektywizm – uniwersalizm – realizm – transcendencja        

1.2.2. Intelekt – wola – uczucia       

1.2.3. Czyn – wychowanie do czynu        

1.2.4. Harmonia: harmonia życia – harmonia wychowania        

Rozdział 2

Pedagogika katolicka o orientacji tomistycznej      

2.1. Tomizm – neotomizm – scholastyka jako filozoficzno-teologiczne podstawy pedagogiki katolickiej        

2.2. Rozwój pedagogiki tomistycznej (wywiedzionej z tomizmu)        

2.3. Jacka Woronieckiego (1878–1949) tomistyczna paedagogia perennis        

2.3.1. Sytuacja ówczesnej pedagogiki i etyki w interpretacji Woronieckiego       

2.3.2. Filozoficzne podstawy paedagogia perennis Woronieckiego     

2.3.2.1. Metafizyczne i epistemologiczne założenia paedagogia perennis     

2.3.2.2. Antropologiczne podstawy paedagogia perennis     

2.3.2.3. Zarys struktury wychowawczej człowieka     

2.3.3. Społeczne i personalistyczne konteksty pedagogiki katolickiej Woronieckiego     

2.4. Wincentego Granata (1900–1979) tomistyczna koncepcja wychowania religijnego jako pedagogika wywiedziona z dogmatu     

2.5. Kazimierza Kowalskiego (1896–1972) elementy neotomistycznej filozofii wychowania i pedagogiki     

2.5.1. Neotomistyczna filozofia wychowania     

2.5.1.1. Pedagogiczne konsekwencje orientacji teocentrycznej i antropologicznej neotomizmu     

2.5.1.2. Pedagogiczne konsekwencje neotomistycznej epistemologii     

2.5.1.3. Elementy pedagogiki neotomistycznej    

2.6. Jana Salamuchy (1903–1944) propozycje pedagogiczne płynące z „unowocześniania” tomizmu     

2.7. Piotra Chojnackiego (1897–1969) interdyscyplinarne inspiracje dla zagadnień pedagogicznych     

2.8. Konstantego Michalskiego (1879–1947) tomistyczna koncepcja wychowania w rodzinie     

2.9. „(Neo)tomistyczna paidea”: wkład tomistów – filozofów i teologów – w rozwój pedagogiki katolickiej. Charakterystyka ogólna     

Rozdział 3 Katolicki nurt pedagogiki kultury     

3.1. Pedagogika kultury: istota i główne tendencje – jako tło wyodrębnienia katolickiej pedagogiki kultury     

3.1.1. Filozoficzne podstawy katolickiej pedagogiki kultury     

3.1.2. Cechy tradycyjnego modelu pedagogiki kultury jako wyróżniki mające rozwiązania własne w modelu katolickim     

3.1.3. Religia i kultura w katolickim nurcie pedagogiki kultury     

3.2. Jana Ciemniewskiego (1866–1947) narodowo-religijna koncepcja pedagogiki kultury     

3.2.1. Kultura, wychowanie, religia – jako ramy myślenia o człowieku     

3.2.2. Charakter wyrazem wolności i wielkości ludzkiego ducha: kształcenie charakteru jako punkt centralny koncepcji Ciemniewskiego    

3.2.3. Myśl społeczno-narodowa Ciemniewskiego: w obronie narodu i ku inspiracji społecznego funkcjonowania człowieka dorosłego     

3.3. Zygmunta Bielawskiego (1877–1939) moralno-religijna koncepcja pedagogiki kultury     

3.3.1. „Pedagogika wartościowa” i jej wychowawczy „mechanizm”     

3.3.2. Aksjologiczna orientacja w definiowaniu pedagogiki – na tle dyskusji o jej naukowej odrębności    

3.3.3. Droga Bielawskiego do własnego rozumienia pedagogiki    

3.3.4. Zarys koncepcji pedagogiki religijno-moralnej Bielawskiego     

3.3.4.1. Historyczne ujęcie rozwoju pedagogiki religijno-moralnej    

3.3.4.2. Cele pedagogiki religijno-moralnej w ujęciu Bielawskiego  

3.3.4.3. Zadania nauczyciela-wychowawcy (katechety) w koncepcji Bielawskiego     

3.4. Barbary Żulińskiej (1881–1962) religijno-narodowa pedagogia wartości jako katolicka koncepcja pedagogiki kultury w integralnej wizji wychowania    

3.4.1. Ideały i wartości w wychowaniu – z perspektywy pedagogiki jako nauki i sposobu rozumienia wychowania     

3.4.2. Piękne wychowanie – szczęśliwe dzieciństwo: założenia praktyki wychowawczej w ujęciu Żulińskiej    

3.5. Henryka Weryńskiego (1892–1984) pedagogika kultury jako animacja kulturalno-religijna     

3.6. Inni przedstawiciele nurtu katolickiego polskiej pedagogiki kultury:

Michał Klepacz (1893–1967),

Witold Rubczyński (1864–1938),

Jan Stepa (1892–1959),

Stefan Szuman (1889–1972),

Tomasz Wąsik (1878–1951),

Lucjan Zarzecki (1873–1925)    

3.7. Cechy charakterystyczne katolickiego nurtu polskiej pedagogiki kultury. Charakterystyka ogólna     

Rozdział 4

Między katolicką pedagogiką kultury a pedagogiką personalistyczną     

4.1. Pedagogika kultury a idea personalizmu: bliskość celów i znaczeń wobec odrębności – w odniesieniu do dzieł Andrzeja Niesiołowskiego i Zygmunta Kukulskiego     

4.2. Andrzeja Niesiołowskiego (1899–1945) pedagogika kultury i personalistyczne inklinacje     

4.2.1. Pedagogia pracy oświatowej Niesiołowskiego jako autorska koncepcja „podniesienia” narodu po odzyskaniu niepodległości     

4.2.2. Pedagogika kultury i promocja idei personalizmu

4.3. Zygmunta Kukulskiego (1890–1944) pedagogika jako nauka oraz kulturalnie i narodowo zorientowana koncepcja praktyki edukacyjnej w szkołach średnich     

4.3.1. Poglądy na pedagogikę jako naukę     

4.3.2. Kulturalno-narodowa koncepcja praktyki kształcenia i wychowania w średnich szkołach ogólnokształcących     

4.4. Co różni pedagogikę personalistyczną od pedagogiki kultury? Charakterystyka ogólna    

Rozdział 5

Pedagogika personalistyczna o orientacji społecznej    

5.1. Specyfika pedagogiki personalistycznej     

5.2. Karola Górskiego (1903–1988) koncepcja wychowania personalistycznego o orientacji tomistyczno-społecznej     

5.2.1. Droga do pedagogiki personalistycznej     

5.2.2. Koncepcja wychowania personalistycznego    

5.2.2.1. Założenia antropologiczne i ich pedagogiczne konsekwencje     

5.2.2.2. Elementy składowe koncepcji wychowania     

5.2.3. Obszary wychowania społecznego i ich personalistyczny wymiar     

5.2.3.1. Wychowanie a tradycja     

5.2.3.2. Wychowanie gospodarcze – własność i praca     

5.2.3.3. Wychowanie w rodzinie     

5.2.3.4. Wychowanie państwowe     

5.3. Stanisława Podoleńskiego (1887–1945) personalistyczno-społeczna koncepcja wychowania     

5.3.1. Obecność kontekstu społecznego, politycznego, prawnego i kulturalnego w pismach Podoleńskiego     

5.3.2. Elementy koncepcji wychowania prorodzinnego     

5.3.2.1. Przygotowanie młodzieży do narzeczeństwa i małżeństwa – ochrona osobowych praw godności i podmiotowości     

5.3.2.2. Przygotowanie do życia seksualnego i ról małżeńskich    

5.3.2.3. Seksualizm i prokreacja w życiu małżeńskim a erotyzm i seksualność w sferze publicznej  

5.3.3. O istocie wychowania: rola wychowania w rodzinie – rola rodziny w wychowaniu     

5.3.3.1. Wychowawcze i opiekuńcze zadania rodziców     

5.3.4. Dziedzina wychowania religijno-moralnego    

5.3.4.1. Prawo do życia dzieci nienarodzonych jako element wychowania moralnego i jego prorodzinnej linii     

5.3.4.2. Rozwody w życiu religijno-moralnym: rozwód jako akt destrukcyjny – przeciw osobie, rodzinie i narodowi    

5.3.5. Moralna sfera wychowania społecznego w kontekście patologii tkwiących w kulturze i w projektach ideologii totalitarnych     

5.3.6. Dziedzina wychowania fizycznego – dopełnienie integralnej wizji człowieka i wychowania    

5.4. Aleksandra Wóycickiego (1878–1954) koncepcja wychowania społecznego jako konsekwencja katolickiej nauki społecznej    

5.4.1. Wychowanie wyprowadzone z katolickiej nauki społecznej    

5.4.2. Koncepcja wychowania do sprawiedliwości społecznej    

5.4.2.1. Rola ruchu spółdzielczego w wychowaniu dla społeczności branż gospodarczych     

5.4.2.2. Wychowanie przez naprawę chrześcijańskiego ruchu robotniczego    

5.5. Inni przedstawiciele pedagogiki personalizmu społecznego:

Stanisław Adamski (1875–1967),

Stefan Wyszyński (1901–1981),

Kazimiera Berkanówna (1888–1969),

Michał Sopoćko (1888–1975),

Ludwika Dobrzyńska-Rybicka (1868–1958),

Maria Śliwińska-Zarzecka (1896–?),

Stefan Abt (1889–1942),

Jan Piwowarczyk (1899–1964),

Marian Pirożyński (1899–1964)     

5.6. Pedagogika personalistyczna o orientacji społecznej w Polsce 1918–1939. Charakterystyka ogólna    

Rozdział 6

Pedagogika personalistyczna o orientacji egzystencjalnej     

6.1. Egzystencjalizm jako filozoficzna inspiracja dla pedagogiki katolickiej     

6.2. Józefa Roskwitalskiego (1893–1939) egzystencjalna perspektywa oglądu pedagogiki i programu nauczania religii     

6.3. Ludwiki Jeleńskiej (1885–1961) integralno-egzystencjalna koncepcja pedagogiki  

6.3.1. Pedagogika jako nauka – egzystencjalne ujęcie jej przedmiotu i podmiotu wychowania     

6.3.2. Teoria wychowania Jeleńskiej     

6.3.2.1. Założenia antropologii katolickiej w ujęciu Jeleńskiej     

6.3.2.2. Wychowanie w warstwie wpływów podświadomych    

6.3.2.3. Wychowanie w warstwie wpływów świadomych     

6.3.3. Teoria kształcenia – teoria szkoły – metodyka pierwszych lat kształcenia    

6.4. Katolicka pedagogika personalno-egzystencjalna Charakterystyka ogólna     

Rozdział 7

Pedagogika zaangażowana: religijno-patriotyczno-narodowe koncepcje „walczące”    

7.1. Patriotyzm i wiara jako podstawy i kryteria myśli „zaangażowanej”    

7.2. Walerego Jasińskiego (1904–1981) pedagogika katolicka jako myśl „walcząca”  

7.2.1. Poglądy Jasińskiego na warstwę działań praktycznych zwolenników ideologii wrogich religii katolickiej     

7.2.2. O skutkach braku teocentrycznego humanizmu w wychowaniu i pedagogice     

7.2.3. Program Jasińskiego dla pedagogiki katolickiej     

7.3. Jana Andrzeja Kuchty (1900–1946?) pedagogika nowoczesnego i dynamicznego katolicyzmu   

7.4. Uwarunkowania zaistnienia katolickich koncepcji „pedagogiki zaangażowanej”. Charakterystyka ogólna

Rozdział 8

Dyskursywno-krytyczny kierunek rozwoju pedagogiki katolickiej: polemika z nowym wychowaniem     

8.1. Krytyka wybranych aspektów filozofii jako tło odniesień pedagogiki katolickiej do nowego wychowania     

8.1.1. Krytyka intelektualizmu     

8.1.2. Krytyka woluntaryzmu    

8.1.3. Krytyka materializmu    

8.1.4. Krytyka fideizmu i sentymentalizmu jako zjawisk właściwych błędnemu pojmowaniu katolicyzmu     

8.2. Krytyka filozoficznych podstaw nowego wychowania w tekstach z obszaru pedagogiki katolickiej     

8.2.1. Krytyka naturalizmu    

8.2.2. Krytyka indywidualizmu     

8.2.3. Krytyka socjologizmu    

8.2.4. Krytyka laicyzmu i liberalizmu  

8.2.5. Krytyka nadmiaru pragmatyzmu i utylitaryzmu    

8.3. Spór o koedukację  

8.3.1. Strony sporu    

8.3.2. Argumenty zwolenników i przeciwników koedukacji     

8.3.3. Dyskurs nad koedukacją w ramach VI Międzynarodowego Kongresu Wychowania Moralnego w Krakowie – wrzesień 1934     

8.3.4. Aspekty prawne koedukacji w Polsce    

8.3.5. Karola Mazurkiewicza (1881–1942) poglądy na wychowanie seksualne jako dopełnienie stanowiska pedagogiki katolickiej w sporze o koedukację  

8.4. Obszary dialogu i recepcji: koncepcje pedagogiczne nowego wychowania i ich zastosowanie w katechetyce     

8.4.1. Konteksty i uwarunkowania obecności koncepcji dydaktycznych nowego wychowania w katechetyce  

8.4.1.1. Zainteresowanie dzieckiem     

8.4.1.2. Zainteresowanie propozycjami dydaktycznymi nowego wychowania     

8.4.2. Mieczysława Szymona Węglewicza (1889–1943) katechetyka nowoczesna i otwarta na dydaktyczne koncepcje nowego wychowania     

8.4.3. Józefa Rychlickiego (1880–1951) pochwała „uczenia się pod kierunkiem”  

8.4.4. Józefa Roskwitalskiego (1893–1939) koncepcja szkoły pracy (szkoły twórczej) w katechetyce    

8.4.5. Inne projekty dydaktyczne nowego wychowania na łamach pism polskich katechetyków     

8.4.5.1. Nauczanie źródłowe    

8.4.5.2. Metoda projektów i nauczanie łączne  

8.5. Katolickie Stulecie Dziecka: nowoczesne inicjatywy pedagogiczne w teorii i praktyce wychowawczej    

8.5.1. Jana Kuchty (1900–1946?) promocja idei katolickiego Stulecia Dziecka    

8.5.2. Przykłady polskich projektów pedagogicznych katolickiego Stulecia Dziecka     

8.5.3. Polskie harcerstwo lat 1918–1939 jako ruch katolicki     

Zakończenie    

Bibliografia  

1. Bibliografia Pedagogika katolicka w Polsce 1918–1939 (wybór)     

2. Literatura pomocnicza     

Zastosowane skróty     

Indeks nazwisk     

fragment

Czytając przedłożoną do recenzji rozprawę, nabierałem z każdą jej stroną przekonania, jak ważny przełom następuje w polskiej myśli pedagogicznej, w badaniach historyczno-porównawczych ewolucji kierunków i koncepcji w naukach o wychowaniu. Od przełomu politycznego 1989 r. polska pedagogika musiała nadrabiać okres nieobecności wielu dokonań minionych pokoleń [...]. Rozprawa Janiny Kostkiewicz pojawia się zatem w samą porę, bo wzbogaca naszą wiedzę o osiągnięcia, których istnienie było poza świadomością naszego społeczeństwa, w tym akademickiego środowiska pedagogów, w wyniku rozproszonej, mało dostępnej lub częściowo niepożądanej wiedzy. Otrzymujemy niezwykle rzetelne dzieło naukowe, znakomitą monografię z pogranicza pedagogiki ogólnej, historii myśli pedagogicznej i filozofii wychowania, której treść, struktura i stylistyka narracji wzbudzają ogromny szacunek dla Autorki, prowadzącej przecież przez wiele lat żmudne, czasochłonne badania. Te zaś są kluczowe nie tylko dla pedagogiki, lecz także dla kultury naszego narodu.

[...]. Autorka dokonuje również w swojej rozprawie znaczącego przewartościowania zakorzenionych w naszym społeczeństwie – na skutek kilkudziesięcioletniej indoktrynacji antykatolickiej i doktrynalnie niszczącej wszelką myśl z zakresu szeroko pojmowanego humanizmu – stereotypów, uprzedzeń, mitów, celowych zafałszowań i niewiedzy dotyczących wychowania katolickiego [...]. Pojawiają się w tej rozprawie znakomicie oddane i udokumentowane spory [...]. Tu znajdziemy jakże typowo polskie wątki do chrześcijańskich korzeni dla współczesnej pedagogiki serca, pedagogiki miłości.

Z bogactwa i logiki treści tej rozprawy będą korzystać nie tylko pedagodzy, lecz także filozofowie, socjolodzy religii, teolodzy i historycy. Sami pedagodzy będą mogli pogłębiać historię swoich subdyscyplin, takich jak: pedagogika społeczna, pedagogika ogólna, pedagogika filozoficzna, historia oświaty i myśli pedagogicznej, dydaktyka czy andragogika, gdyż omawiane tu kierunki i koncepcje odnoszą się do różnych dziedzin i przedmiotów badań pedagogiki każdej doby.

Z recenzji wydawniczej prof. zw. dr. hab. Bogusława Śliwerskiego

Janina Kostkiewicz zachowuje bardzo zdrowy dystans zarówno w prezentacji wyników analizy treści materiału badawczego, jak i w próbach spojrzenia na bogaty przecież dorobek refleksji pedagogicznej badanej epoki. Widać, że zna epokę, twórców i nurty, które prezentuje; jawią się one Czytelnikowi jako żywa, pulsująca rzeczywistość. Nie ma także w postawie autorki żadnych sądów pochopnych, lekceważących, widać wręcz pokorę wobec obowiązku dokonywania ocen. [...] Czytelnik […] jest prowadzony pewną i wytrawną ręką przewodnika po jakże bogatych przestrzeniach myśli pedagogicznej [...], często dotąd słabo spenetrowanej. [...]

Po raz pierwszy w polskim piśmiennictwie naukowym na temat pedagogiki katolickiej otrzymujemy tak szerokie, bardzo cenne monograficzne opracowanie terenu badawczego, dotąd prezentowanego tylko przyczynkowo.

Z recenzji wydawniczej ks. prof. zw. dr. hab. Jerzego Bagrow

Zobacz także

Polecane tytuły ( 8 inne tytuły w tej samej kategorii )

Nowa rejestracja konta

Posiadasz już konto?
Zaloguj się zamiast tego Lub Zresetuj hasło