• Obniżka
Nowe media, technologie i trendy w edukacji

Nowe media, technologie i trendy w edukacji. W kierunku mobilności i kształcenia hybrydowego

ISBN: 978-83-8095-383-3
44,80 zł
30,00 zł Oszczędzasz: 14,80 zł

Wyświetl historię cen produktu

Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 30,00 zł

Czas dostawy kurierem InPost 24 godziny! E-booki w ciągu 15 minut!

Praca Moniki Frani nie wyczerpuje tematu udziału nowoczesnych mediów w edukacji, a staje się wręcz przyczynkiem i zaczynem do dalszych tego typu badań jakościowych w e-edukacji. [...]

Wersja książki
Ilość

Książka dostępna w wersji elektronicznej e-book.

Czy edukacja – jej istota, cele, proces – wymaga dzisiaj redefinicji? Czy jesteśmy świadkami kolejnych etapów ewolucji, czy też można mówić o bardziej gwałtownych zmianach rewolucyjnych? Czy, myśląc o edukacji, trzeba pójść za głosami, że system wymaga zrównania z ziemią i wybudowania wszystkiego na nowo, albo za tymi, że trzeba trwać przy tradycyjnym modelu, bo tylko on jest naprawdę wartościowy?

Publikacja Moniki Frani nie stanowi zbioru kompletnych odpowiedzi na powyżej sformułowane pytania. Jest ona raczej wynikiem zatrzymania się w dzisiejszym, szybko pędzącym świecie oraz próbą spojrzenia na trendy i zjawiska dotyczące edukacji i szeroko rozumianych mediów i technologii w połowie drugiej dekady XXI wieku. Dynamika zjawisk w opisywanym obszarze jest tak duża, że eksploracje w tej problematyce są potrzebne cały czas.

Książka ma charakter naukowo-badawczy. Opiera się na wynikach kilkuletnich badań i analiz, jednak można w niej znaleźć również fragmenty o charakterze bardziej popularnonaukowym. Została przygotowana z myślą zarówno o teoretykach, jak i praktykach edukacji. Publikacja rozpoczyna się od rozważań na temat zachodzących zmian, ich potrzebie i przesłankach do nich prowadzących, a dotyczących instytucji szkoły, współczesnego edukatora i nowoczesnej edukacji. Odnoszą się one przede wszystkim do wybranego obszaru, który takie metamorfozy może powodować, a mianowicie mediów i technologii informacyjno-komunikacyjnych.

Choć wiele treści w niniejszej książce dotyczy mediów, samo pojęcie jest bardzo szerokie, a czasem niejednoznaczne. Media są dzisiaj wciąż definiowane na nowo w odniesieniu do płynnych kontekstów. Współcześnie żyjąca jednostka funkcjonuje w świecie nowych mediów. Jako osoba ucząca się może korzystać z wielu narzędzi, które pojawiły się w ostatnich latach, takich jak: blogi, edublogi, webinaria, masowe otwarte kursy online (MOOC), filmy instruktażowe i tutoriale internetowe, gadżety wearable technology, drony, drukarki 3D itd. Rzeczywistość edukacyjna może być wzbogacona tą wirtualną (VR) i rozszerzoną (AR), które mogą współgrać w narracji transmedialnej.

Coraz częściej opisuje się i stosuje w praktyce ideę Bring Your Own Device, edurozrywkę i grywalizację, a także social media w uczeniu się kolaboracyjnym i mobilnym. Futurystycznym pomysłem przestaje być chociażby nauczanie z udziałem robotów. Poszukując nowych ścieżek dla nowoczesnej edukacji, coraz bardziej widoczna staje się potrzeba znalezienia nowych metod prowadzenia lekcji, edukacji formalnej i nieformalnej. E learning, m-learning czy blended learning to tylko niektóre propozycje. W kontekście wyrównywania szans edukacyjnych znaczącą rolę może odegrać otwarte i wolne kształcenie. Narzędzia technologiczne i media wpierają i modyfikują dobrze znane metody, czego przykładem mogą być time-spaced learning czy e-tutoring i e-coaching.

Interesująco przedstawiają się wyniki badań własnych autorki, które zaprojektowane zostały w ten sposób, aby wpisywały się w zasady mobilnej edukacji hybrydowej. Czytelnik znajdzie tam opis procedury metodologicznej oraz praktycznej półrocznego cyklu zajęć tradycyjnych w stacjonarnym laboratorium, wspomaganych komplementarnie przez użytkowanie aplikacji mobilnej, służącej powtórkom materiału i przyswajaniu informacji.

Publikację zamyka wizja edukatora przyszłości oraz edukacji medialno-cyfrowej – aspektów dotykających obecnych oraz tworzących się potrzeb i wzywań. Autorka ma nadzieję, że lektura książki zainspiruje Czytelników do poszukiwania własnej ścieżki edukacyjnej w świecie nowych mediów i technologii.

195 Przedmioty

Opis

Książka elektroniczna - E-book
Epub, Mobi

Specyficzne kody

isbn
978-83-8095-427-4

Frania Monika

notka w przygotowaniu

Oficyna Wydawnicza "Impuls"

Autor

Frania Monika

ISBN druk

978-83-8095-383-3

ISBN serii

978-83-8095-427-4

Objętość

158 strony

Wydanie

I, 2017

Format

B5 (160x235). E-book: formaty epub i mobi

Oprawamiękka, klejona

Od autorki        


1. Edukacja w kryzysie czy rozkwicie?    


2. Edukacja jutra a kontekst behawiorystyczny, konstruktywistyczny, kognitywistyczny i konektywistyczny 


3. „Media” – pojęcie definiowane wciąż od nowa 


4. Nowe narzędzia i przestrzenie w edukacji 

4.1. Blogi, edublogi, mikroblogi i vlogi  

4.2. Webinarium – internetowe seminarium 

4.3. Massive Open Online Courses (MOOC) – masowe otwarte kursy online

4.4. Filmy instruktażowe, samouczki, tutoriale internetowe  

4.5. Narracja transmedialna i gry alternatywnej rzeczywistości 

4.6. Rzeczywistość wirtualna i rozszerzona  

4.7. Gadżety typu wearable technology, drony, drukarki 3D

4.8. Open Badges, Learning Analytics, Collaborative Assessment – odznaki, analiza danych i ocena we współpracy


5. Nowe trendy, metody i zjawiska w edukacji społeczeństwa zmediatyzowanego 

5.1. Idea Bring Your Own Device (BYOD) – „Przynieś własny sprzęt do szkoły!”  

5.2. Edutainment i gamification – edurozrywka i grywalizacja 

5.3. Uczenie się w Second Life – przykład edukacji w wirtualnym świecie 

5.4. Social media – media społeczne czy społecznościowe? 

5.5. Roboty w dydaktyce  


6. Ku nowym modelom czy redefinicji starych?

6.1. Flipped classroom, Jigsaw i LdL jako metody prowadzenia lekcji – odwrócona klasa, klasa-układanka i uczenie się poprzez nauczanie

6.2. E-learning – edukacja na odległość z wykorzystaniem internetu i urządzeń elektronicznych

6.3. M-learning – krok w kierunku mobilności 

6.4. Blended learning – edukacja komplementarna, hybrydowa, mieszana

6.5. Neurodydaktyka i brain-based learning – wykorzystanie wiedzy o prawidłowościach funkcjonowania mózgu

6.6. E-tutoring i e-coaching – nowe oblicza samorozwoju i samodoskonalenia się pod okiem nowoczesnego edukatora  

6.7. Metody time-spaced learning i spaced repetition wspomagane komputerowo – uczenie się interwałowe i planowe powtarzanie 

6.8. Open education – edukacja otwarta: zasoby i wolne licencje  


7. Metodologiczne ramy badań własnych 


8. Wyniki badań własnych  

8.1. Korzystanie z aplikacji mobilnej a efekty zapamiętywania informacji 

8.2. Korzystanie z aplikacji mobilnej a efekty kształcenia w zakresie wiedzy 

8.3. Skuteczność i przydatność aplikacji mobilnej w opinii użytkowników 

8.4. Kształcenie hybrydowe i edukacja mobilna w opinii studentów w dłuższej perspektywie czasu 

8.5. Przydatność edukacji hybrydowej i mobilnej w pracy przyszłych nauczycieli 


9. Wnioski z badań własnych i dalsze implikacje 10. Wizja edukatora w cywilizacji technologicznej i rozwój edukacji medialno-cyfrowej – potrzeba, realizacja, zmiana


Bibliografia 


Podziękowania  

5. Nowe trendy, metody i zjawiska w edukacji społeczeństwa zmediatyzowanego

Środowisko rozwoju i egzystencji współczesnej jednostki jest wypełnione szeroko rozumianymi mediami, które nie pozostają bez znaczenia dla wielu sfer życia społecznego, ekonomicznego i kulturowego. Członkowie społeczeństwa, zwanego zmediatyzowanym, korzystają z zapośredniczonej komunikacji. Cywilizacja medialna wymusza też zmiany w edukacji, która może się odbywać w zupełnie nowych, wirtualnych przestrzeniach, z wykorzystaniem innowacyjnych narzędzi. Dzięki swej mobilności narzędzia takie mogą towarzyszyć uczącemu się „tu i teraz” i spełniać funkcje nie tylko edukacyjne, ale także rozrywkowe.

5.4. Social media – media społeczne czy społecznościowe?

Wirtualne światy i wirtualne światy gier są zaliczane do social mediów, czyli mediów skoncentrowanych wokół pewnych – najczęściej internetowych – społeczności. W kategorii tej mieszczą się również opisane w poprzednich rozdziałach: blogi, portale społecznościowe (np. Facebook), projekty oparte na współdziałaniu i współtworzeniu (np. Wiki), media budowane przez społeczności dzielące się treściami (np. YouTube). Nie jest to jednak zbiór zamknięty, gdyż wraz z rozwojem mediów będzie można prawdopodobnie dodawać nowe kategorie.

Czasami w języku zarówno potocznym, jak i naukowym pojawia się pewna nieścisłość terminologiczna, dotycząca tłumaczenia pojęcia social media z języka angielskiego. Z jednej strony jest ono tłumaczone bardzo wąsko, jako media społecznościowe (co z kolei może prowadzić do błędnego utożsamiania ich wyłącznie z portalami społecznościowymi), z drugiej – jako media społeczne, co również budzi wiele wątpliwości. Media miały społeczny charakter niemal od zawsze i także tradycyjne (np. telewizja) można nazwać społecznymi, a zatem to tłumaczenie terminu social media nie może być zarezerwowane wyłącznie dla tzw. nowych mediów. Uważam więc, że najsłuszniej będzie posługiwać się oryginalnym angielskim zwrotem: social media, co wydaje się strategią najbardziej uniwersalną.

Ze względu na złożoność social mediów trudno też o postawienie sztywnych granic, gdyż jedno medium zamienia się w drugie. Niemniej jednak omówione szerzej w tej książce dwa przykłady social mediów: blogi i wirtualne światy gier, wskazują, że edukacja może odbywać się również w tego typu mediach.

Wspólnie tworzone projekty lub treści, którymi dzielą się członkowie społeczności skupionych wokół tych kanałów, stały się dzisiaj nieodzownym elementem uczenia się w grupie, we współpracy, od siebie wzajemnie (collaborative learning). Social media mogą być źródłem materiałów wykorzystywanych do uczenia się lub szkoleń (np. YouTube), a także przestrzenią pokazywania własnych wytworów (np. portale społecznościowe) i kreacji treści (np. blogi).

Social media mogą być również elementem większych platform edukacyjnych, które pozwalają tworzyć społeczności użytkowników uczących się, kreować i udostępniać treści dydaktyczne, formułować zadania do wykonania i wskazówki. Ponadto można monitorować osiągane wyniki oraz indywidualizować proces kształcenia. Jednym z wielu przykładów mogą być platformy Edmodo i Khan Academy.


Drogi Czytelniku, oddawana do Twoich rąk książka nie stanowi zbioru kompletnych odpowiedzi na powyżej sformułowane pytania. Jest ona raczej wynikiem zatrzymania się w dzisiejszym, szybko pędzącym świecie oraz próbą spojrzenia na trendy i zjawiska dotyczące edukacji i szeroko rozumianych mediów oraz technologii „tu i teraz” – w połowie drugiej dekady XXI wieku. Jest próbą obserwacji i wyciągnięcia wniosków. Dynamika zjawisk w opisywanym obszarze jest tak duża, że eksploracje w tej problematyce są potrzebne cały czas. Jeżeli stanie się dla Ciebie, Szanowny Czytelniku, drogowskazem, który pozwoli na własne poszukiwania (czy to praktyczne, czy teoretyczne) w nakreślonym obszarze, zamysł  autorki będzie można uznać za zrealizowany.

Książka ma charakter naukowo-badawczy. Opiera się na wynikach kilkuletnich badań i analiz, jednak można w niej znaleźć również fragmenty o charakterze bardziej popularnonaukowym. Została przygotowana z myślą zarówno o teoretykach, jak i praktykach edukacji. Jeżeli jesteś młodym człowiekiem, który przygotowuje się do tego, aby uczyć innych, lub sam uczysz się, wykorzystując nowości technologiczne, również znajdziesz tutaj coś dla siebie.

Publikacja rozpoczyna się od rozważań na temat zachodzących zmian, ich potrzebie i przesłankach do nich prowadzących, a dotyczących instytucji szkoły, współczesnego edukatora i nowoczesnej edukacji. Odnoszą się one przede wszystkim do wybranego obszaru, który takie metamorfozy może powodować, a mianowicie mediów i technologii informacyjno-komunikacyjnych. Nie sposób jednak zastanawiać się nad modelami przyszłej edukacji bez odwołania się do uznanych teorii. Zatem w drugim rozdziale można zapoznać się z zagadnieniami behawioryzmu, konstruktywizmu, kognitywizmu i konektywizmu.

Choć wiele treści w niniejszej książce dotyczy mediów, samo pojęcie jest bardzo szerokie, a czasem niejednoznaczne. Media są dzisiaj wciąż definiowane na nowo w odniesieniu do płynnych kontekstów. Współcześnie żyjąca jednostka funkcjonuje w świecie nowych mediów. Jako osoba ucząca się może korzystać z wielu narzędzi, które pojawiły się w ostatnich latach, takich jak: blogi, edublogi, webinaria, masowe otwarte kursy online (MOOC), filmy instruktażowe i tutoriale internetowe, gadżety wearable technology, drony, drukarki 3D itd. Rzeczywistość edukacyjna może być wzbogacona tą wirtualną (VR) i rozszerzoną (AR), które mogą współgrać w narracji transmedialnej.

Jeżeli, jako Czytelnik tej publikacji, jesteś lub dążysz do tego, aby być innowacyjnym edukatorem, z pewnością słyszałeś o niektórych trendach wspomnianych w rozdziale piątym. Coraz częściej bowiem opisuje się i stosuje w praktyce ideę Bring Your Own Device (BYOD), edurozrywkę i grywalizację, a także social media w uczeniu się kolaboracyjnym i mobilnym. Futurystycznym pomysłem przestaje być nauczanie w Second Life czy z udziałem robotów.

W rozdziałach siódmym i ósmym przedstawiono przebieg i wyniki badań własnych autorki, które zaprojektowane zostały w ten sposób, aby wpisywały się w zasady mobilnej edukacji hybrydowej. Czytelnik znajdzie tam opis procedury metodologicznej oraz praktycznej półrocznego cyklu zajęć tradycyjnych w stacjonarnym laboratorium, wspomaganych komplementarnie przez użytkowanie aplikacji mobilnej, służącej powtórkom materiału i przyswajaniu informacji.

Eksperyment pedagogiczny w planie czterogrupowym Solomona oraz sondaż diagnostyczny, obserwacja i wywiad miały dać odpowiedź na pytanie, czy zastosowanie tego narzędzia modyfikuje proces edukacyjny osób dorosłych przygotowujących się do wykonywania zawodu pedagoga (czy wpływa na poziom przyswojonej wiedzy i zapamiętanych informacji). Istotnym elementem stała się również opinia respondentów o samym narzędziu i perspektywie korzystania z kształcenia mobilnego (mobile learning) i hybrydowego (blended learning) w przyszłości.

Wizja edukatora przyszłości oraz edukacji medialno-cyfrowej kończy wywód w tej książce. Są to istotne aspekty, które dotykają obecnych oraz tworzących się potrzeb i wyzwań. To, czy im sprostamy, czy wykorzystamy szanse kryjące się w nowych technologiach i unikniemy zagrożeń związanych z mediami, zależy od nas samych – od Ciebie, Czytelniku, wszystkich podmiotów uwikłanych w edukację jako osoby uczące się i nauczające. Mamy nadzieję, że lektura trzymanej w ręce pozycji zainspiruje Cię do poszukiwania własnej ścieżki edukacyjnej w świecie mediów i technologii.

Ta nieduża praca Moniki Frani jest plonem jej własnych badań w tej materii. W pierwszym rozdziale. W pierwszym rozdziale otrzymujemy krótki ale potrzebny wykład wprowadzający w tematykę zachodzących zmian we współczesnej szkole, i towarzyszącej im przemiany nauczyciela w nowoczesnego edukatora w oparciu o nowoczesne trendy obowiązujące w edukacji. W drugim rozdziale autorka przedstawia nam różne koncepcje współczesnej edukacji jutra bazujące na kontekstach: behawiorystycznym, konstruktywistycznym, kognitywistycznym i konektywistycznym. Każda z tych koncepcji ma charakter interdyscyplinarny i obudowana jest teorią i praktyką, a także kontekstem kulturowym. W każdej z nich zmienia się perspektywa patrzenia na uczenie się, bowiem w tych czasach ważniejsze od „wiedzieć co”, jak pisze autorka staje się „wiedzieć gdzie”. Praktyka samowiedzy w tym ujęciu jest ważniejsza niż sama wiedza. Innego wymiaru nabiera dzielenie się nabytą wiedzą, informacjami przez uczniów połączonych na żywo siecią internetową. Praca w środowisku wirtualnym to też rodzaj współczesnej nauki. Proces edukacyjny bowiem odbywa się w konkretnym ustalonym środowisku i kontekście. W trzecim rozdziale autorka próbuje na nowo zdefiniować znaczenie mediów, starając się ujmować je w szerokich kontekstach wynikających z lawinowej ewolucji technologii działających w środowisku on-line, od blogów, po edurozrywkę, grywalizację, social media, aż po drony i środowisko 3D. Definiuje ten stan jako narrację transmedialną. I rozszerza obszar swoich dociekań w rozdziale czwartym i piątym, gdzie mówi o „Nowych trendach, metodach i zjawiskach w edukacji społeczeństwa zmediatyzowanego”.Do tego całego spektrum środków technologicznych dochodzą nowe towarzyszące im trendy, jak model Flipped classroom czyli „odwrócona klasa” - układanka i uczenie się poprzez nauczanie, E-learning -uczenie na odległość z wykorzystaniem Internetu i urządzeń elektronicznychczy M-learning – nauczanie mobilne. A na końcu Blended learning czyli edukacja komplementarna – połączenie tradycyjnej nauki z wykorzystaniem urządzeń on-line, neurodydaktyka z wykorzystaniem wiedzy o funkcjonowaniu mózgu i e-tutoring i e-coaching i metody time-spaced learning i spaced repetition – wspomagane komputerowo uczenie się interwalowe i planowe powtarzanie ważnych fragmentów lekcji.

W ósmym najważniejszym rozdziale Monika Frania przedstawia nam wyniki swoich własnych badań wykonanych przy pomocy Platformy Q nawybranej grupie studentów. Oparta o a Krzywą Zapamiętywania - analizę zapamiętywania Hermana Ebbinghausa odnosiła się do dwóch wartości: zapamiętywania przesyłanych wiadomości i ich rozumienia. Studenci w czasie trwania badań – w jednym semestrze otrzymywali dwa razy w tygodniu wysyłane do nich proste zadania oraz pytania, które dotyczyły poznanych wcześniej zagadnień.

Platforma Q bazuje na uczeniu się interwałowym, tak iż autorka mogła przeanalizować indywidualny postęp zalogowanego w systemie użytkownika jak i całej grupy. Na stronach od 90 do 130 mamy do czynienia z odczytem tabelarycznym wyników badań modułowych. Reasumując Platforma Q w znacznym stopniu poprawiła przyswajanie wybranych treści materiału.

Aplikacja bazowała na systemie aktywnych powtórek, zawierała oprócz zadań i pytań, dodatkowe teksty i materiały uzupełniające. Badany student na bieżąco otrzymywał z systemu informacje zwrotne dotyczące jego wyników, w tym podpowiedź dotyczącą poprawy swojego wyniku.

W badanych grupach zaobserwowano przyrost wiedzy związanej z zastosowaniem Platformy Q. Jej prosta obsługa, nie wymagająca od studentów dodatkowych czynności jak np. logowanie, wyszukiwanie pytań, zadań wpłynęła na wysoki procent – ponad 68% w grupie dorosłych w ocenie np. blended learningu.

Praca Moniki Frani nie wyczerpuje tematu udziału nowoczesnych mediów w edukacji, a staje się wręcz przyczynkiem i zaczynem do dalszych tego typu badań jakościowych w e-edukacji.

Gabriel Kamiński
źródło: https://ksiazka.net.pl/recenzja/nowe-media-technologie-i-trendy-w-edukacji

Zobacz także

Polecane tytuły ( 8 inne tytuły w tej samej kategorii )

Nowa rejestracja konta

Posiadasz już konto?
Zaloguj się zamiast tego Lub Zresetuj hasło