• Obniżka
W ZWIERCIADLE HISTORII CHEMII

W ZWIERCIADLE HISTORII CHEMII

ISBN: 978-83-8095-072-6
30,00 zł
20,00 zł Oszczędzasz: 10,00 zł

Wyświetl historię cen produktu

Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 20,00 zł

Czas dostawy kurierem InPost 24 godziny! E-booki w ciągu 15 minut!

Podtytuł: Od soczewek Tschirnhausa i chemii Lavoisiera do odkrycia nowych pierwiastków chemicznych

Treści zawarte w niniejszej publikacji są skierowane do nauczycieli chemii na różnych szczeblach edukacji, w tym nauczycieli akademickich, a w szczególności tych, którzy przygotowują studentów do przyszłej pracy zawodowej w charakterze nauczycieli chemii. Będzie ona także dobrą lekturą dla uczniów gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych, studentów fizyki, a także studentów chemii i innych kierunków przyrodniczych. Ponadto książka ta adresowana jest do wszystkich Czytelników pragnących pogłębić swoją wiedzę w zakresie omawianych w niej wybranych zagadnień z historii chemii.

Wersja książki
Ilość

Publikacja dostępna w wersji elektronicznej e-book.

Rozdział pierwszy nosi tytuł Wybrane narzędzia pracy chemików i fizyków w XVII i XVIII wieku. Autor przedstawia w nim informacje o „palących szkłach i soczewkach” produkowanych przez Tschirnhausa. Na wybranych przykładach omówił wykorzystanie tych przyrządów w eksperymentach przeprowadzanych we Francji. Następnie scharakteryzował techniki eksperymentalne wykorzystywane przez fizyków i chemików w badaniach powietrza atmosferycznego. Ponadto przedstawił sylwetki odkrywców gazów (różnych rodzajów powietrza).

W kolejnym rozdziale zatytułowanym Nowoczesna chemia Lavoisiera opracował wybrane fakty z życia i działalności naukowej A.L. Lavoisiera. Przybliżył działalność naukową jego żony, M.A. Lavoisier na rzecz rozwoju nowoczesnej chemii. Omówił wybrane fakty z życia i działalności naukowej drugiego męża M.A. Lavoisier – hrabiego Rumforda. Dalej przedstawił podstawowe założenia teorii flogistonu G.E. Stahla oraz teorii tlenowej A.L. Lavoisiera. Ponadto opisał wykorzystanie wagi przez Lavoisiera w badaniach eksperymentalnych oraz doświadczenia przeprowadzane przez niego w latach 1773–1785. Na końcu rozdziału przybliżył sylwetkę J. Śniadeckiego, który na początku XIX wieku propagował idee Lavoisiera w Polsce, a także przedstawił różnice w nazewnictwie pierwiastków chemicznych w czasach Śniadeckiego i w chemii z końca XIX wieku, pierwszej połowy XX wieku, jak również chemii współczesnej.

Prognozy odkryć nowych pierwiastków chemicznych to tytuł kolejnego rozdziału, w którym Autor przybliżył obrady Pierwszego Międzynarodowego Kongresu Chemików w Karlsruhe w 1860 roku. Przedstawił prognozy D.I. Mendelejewa z 1871 i 1889 roku dotyczące odkrycia nieznanych pierwiastków, a także skupił się na postaci W. Ramsaya i prognozowanych przez niego właściwościach jeszcze nieodkrytych gazów szlachetnych. Rozdział zamyka prognoza M. Centnerszwera z 1936 roku, która skupia się na odkryciu pierwiastków chemicznych umiejscowionych w układzie okresowym za uranem. Zapoznał Czytelnika z odkryciem pierwiastków transuranowych, a także przedstawił najważniejsze informacje z życia ojca nowoczesnego modelu atomu E. Rutherforda.

W rozdziale czwartym Pierwiastki odkryte przez kobiety przybliżył sylwetkę M. Skłodowskiej-Curie, współodkrywczyni polonu i radu, jak również zwięźle scharakteryzował działalność badawczą kobiet w Instytucie Curie we wczesnym okresie rozwoju nauki o promieniotwórczości. Na końcu rozdziału opisał najważniejsze fakty z życia i działalności naukowej trzech kobiet, odkrywczyń pierwiastków chemicznych: L. Meitner, M.C. Perey i I. Tacke-Noddack.

Na strukturę niniejszej książki, poza wyżej wymienionymi rozdziałami, składa się również wstęp, zakończenie, spis literatury wykorzystanej przy jej pisaniu, a także aneks zawierający informacje o odkrywcach pierwiastków chemicznych. Autor pragnie w tym miejscu poinformować Czytelnika, że dla oznaczenia większości publikacji internetowych zawartych w bibliografii stosuję w książce ich trzyliterowe skróty.

Treści zawarte w niniejszej publikacji są skierowane do nauczycieli chemii na różnych szczeblach edukacji, w tym nauczycieli akademickich, a w szczególności tych, którzy przygotowują studentów do przyszłej pracy zawodowej w charakterze nauczycieli chemii. Będzie ona także dobrą lekturą dla uczniów gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych, studentów fizyki, a także studentów chemii i innych kierunków przyrodniczych. Ponadto książka ta adresowana jest do wszystkich Czytelników pragnących pogłębić swoją wiedzę w zakresie omawianych w niej wybranych zagadnień z historii chemii.

W książce zawarte są między innymi najświeższe informacje, ze stycznia i czerwca 2016 roku, o syntezie i tymczasowym nazewnictwie czterech nowych pierwiastków chemicznych. W styczniu 2016 r. Międzynarodowa Unia Chemii Czystej i Stosowanej (IUPAC) zatwierdziła odkrycie czterech ostatnich pierwiastków w siódmym okresie układu okresowego o Z = 113, 115, 117 i 118. W czerwcu 2016 roku zaproponowała tymczasowe nazwy dla tych pierwiastków.

196 Przedmioty

Opis

Książka elektroniczna - E-book
Epub, Mobi, PDF

Specyficzne kody

isbn
978-83-8095-112-9

Sztejnberg Aleksander

Sztejnberg Aleksander  Dr hab. Aleksander Sztejnberg od 2013 roku jest emerytowanym profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Opolskiego. W latach 2000–2014 zatrudniony był w Instytucie Humanistycznym Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Angelusa Silesiusa w Wałbrzychu na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Jego badania skupione są wokół problemów dydaktyki chemii i historii chemii, problematyki kształcenia na różnych szczeblach edukacji, a także komunikacji edukacyjnej i społecznej, psychologii środowiskowej, pedagogiki miejsca i pedagogiki zdrowia. Interesują go szczególnie następujące zagadnienia: życie i działalność naukowa odkrywców pierwiastków chemicznych, odkrycia w fizyce i chemii w XIX–XXI wieku, doskonalenie usług edukacyjnych i pomiar jakości kształcenia z wykorzystaniem różnych technik, indywidualizacja kształcenia, rozpoznawanie stylów uczenia się osób uczących się i stylów komunikacyjnych nauczycieli, doskonalenie kompetencji komunikacyjnych nauczycieli i ich wpływ na podniesienie jakości kształcenia, środowisko fizyczne i proksemika w komunikacji społecznej, wpływ środowiska komunikacji na skuteczność procesu kształcenia, języki naturalne i sztuczne języki przedmiotowe jako narzędzia komunikacji edukacyjnej, konstruowanie narzędzi pomiaru dydaktycznego, zastosowanie w pomiarze dydaktycznym procedur komputerowego testowania adaptacyjnego i osiągnięć współczesnej teorii testu, a w szczególności 1-parametrowego modelu logistycznego IRT (modelu Rascha) w analizie wyników testowania, konstruowaniu testów i realizacji procesu testowania. W latach 1990–2000 był organizatorem Międzynarodowych Seminariów i Konferencji poświęconych Problemom Dydaktyki Chemii w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu i na Uniwersytecie Opolskim. Jego dorobek naukowy liczy 212 pozycji, w tym 33 publikacje zwarte, a także artykuły i komunikaty – zarówno krajowe, jak i zagraniczne.      Dr hab. Aleksander Sztejnberg od 2013 roku jest emerytowanym profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Opolskiego. W latach 2000–2014 zatrudniony był w Instytucie Humanistycznym Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Angelusa Silesiusa w Wałbrzychu na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Jego badania skupione są wokół problemów dydaktyki chemii i historii chemii, problematyki kształcenia na różnych szczeblach edukacji, a także komunikacji edukacyjnej i społecznej, psychologii środowiskowej, pedagogiki miejsca i pedagogiki zdrowia. Interesują go szczególnie następujące zagadnienia: życie i działalność naukowa odkrywców pierwiastków chemicznych, odkrycia w fizyce i chemii w XIX–XXI wieku, doskonalenie usług edukacyjnych i pomiar jakości kształcenia z wykorzystaniem różnych technik, indywidualizacja kształcenia, rozpoznawanie stylów uczenia się osób uczących się i stylów komunikacyjnych nauczycieli, doskonalenie kompetencji komunikacyjnych nauczycieli i ich wpływ na podniesienie jakości kształcenia, środowisko fizyczne i proksemika w komunikacji społecznej, wpływ środowiska komunikacji na skuteczność procesu kształcenia, języki naturalne i sztuczne języki przedmiotowe jako narzędzia komunikacji edukacyjnej, konstruowanie narzędzi pomiaru dydaktycznego, zastosowanie w pomiarze dydaktycznym procedur komputerowego testowania adaptacyjnego i osiągnięć współczesnej teorii testu, a w szczególności 1-parametrowego modelu logistycznego IRT (modelu Rascha) w analizie wyników testowania, konstruowaniu testów i realizacji procesu testowania. W latach 1990–2000 był organizatorem Międzynarodowych Seminariów i Konferencji poświęconych Problemom Dydaktyki Chemii w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu i na Uniwersytecie Opolskim. Jego dorobek naukowy liczy 212 pozycji, w tym 33 publikacje zwarte, a także artykuły i komunikaty – zarówno krajowe, jak i zagraniczne.

Oficyna Wydawnicza "Impuls"

Autor

Sztejnberg Aleksander

ISBN druk

978-83-8095-072-6

ISBN e-book

978-83-8095-112-9

Objętość

164 stron

Wydanie

I, 2016

Format

B5 (160x235). E-book: pdf, epub i mobi

Oprawa

Wstęp     

Rozdział 1

Wybrane narzędzia pracy chemików i fizyków w XVII i XVIII wieku

1.1. „Palące szkła i soczewki” Tschirnhausa    

1.2. Wykorzystanie „palących szkieł” w eksperymentach przeprowadzanych we Francji   

1.3. Powietrze atmosferyczne w obszarze zainteresowań badawczych fizyków i chemików

1.4. Odkrywcy gazów. Różne rodzaje powietrza    

Rozdział 2

Nowoczesna chemia Lavoisiera

2.1. Wybrane fakty z życia i działalności naukowej Antoine’a Laurenta Lavoisiera (1743–1794)  

2.2. Nieocenione zasługi Marie Anne Pierrette Paulze Lavoisier dla rozwoju nowoczesnej chemii  

2.2.1. Benjamin Thompson (hrabia Rumford)    

2.3. Teoria flogistonu Stahla, a teoria tlenowa Lavoisiera    

2.4. Jędrzej Śniadecki – popularyzator idei Lavoisiera w Polsce    

2.4.1. Nazewnictwo pierwiastków chemicznych od Śniadeckiego do czasów współczesnych    

Rozdział 3

Prognozy odkryć nowych pierwiastków chemicznych

3.1. Pierwszy Kongres Chemików w Karlsruhe (Niemcy)    

3.2. Prognozy Dmitrija Iwanowicza Mendelejewa dotyczące odkrycia nieznanych pierwiastków chemicznych 

3.3. Sir William Ramsay. Prognozowanie właściwości jeszcze nieodkrytych gazów szlachetnych    

3.4. Prognoza Mieczysława Centnerszwera dotycząca odkrycia nowych pierwiastków chemicznych znajdujących się za uranem – 1936 rok  

3.4.1. Odkrycie pierwiastków transuranowych     

3.4.1.1. Ernest Rutherford (1871–1937) – ojciec nowoczesnego modelu atomu   

Rozdział 4

Pierwiastki odkryte przez kobiety

4.1. Najważniejsze fakty z życia Marii Skłodowskiej-Curie – odkrywczyni polonu i radu    

4.1.1. Działalność badawcza kobiet w Instytucie Curie we wczesnym okresie rozwoju nauki o promieniotwórczości  

4.2. Lise Meitner – współodkrywczyni protaktynu i procesu rozszczepienia jądra atomowego 

4.3. Ida Tacke-Noddack – współodkrywczyni renu 

4.4. Marguerite Catherine Perey – odkrywczyni fransu  

Zakończenie   

Bibliografia   

Aneks 

Wstęp

Od samego początku pracy nad niniejszą książką kierowałem się myślą, aby poruszyć w niej jedynie wybrane aspekty historii chemii, gdyż prezentacji całości chemicznej wiedzy historycznej poświęcono w różnych krajach świata wiele opracowań. Także w Polsce w XIX i XX wieku na rynku wydawniczym pojawiło się wiele interesujących pozycji. Na początku wymienię Krótką historię chemii I. Asimova, która ukazała się drukiem w 1970 roku. Została ona przetłumaczona z języka angielskiego przez R. Bugaja. W 1997 roku Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu wydało publikację W. Bergandy Od alchemii do chemii kwantowej. Zarys historii rozwoju chemii. Dwa lata później ukazała się Historia chemii W.H. Brocka w tłumaczeniu J. Kuryłowicza – książkę wydało warszawskie wydawnictwo Prószyński i S-ka. Dopełnieniem powyższych pozycji niech będzie niezwykle wartościowa Księga pierwiastków I. Eichstaedta, książka prezentująca zbiór istotnych faktów historycznych dotyczących pierwiastków chemicznych. Jej trzecie wydanie ukazało się w 1973 roku. Na uwagę zasługuje również publikacja Historyczny rozwój pojęć chemicznych autorstwa R. Mierzeckiego, wydana przez Państwowe Wydawnictwo Naukowe w 1985 roku. Po dwóch latach ukazało się drugie, poprawione wydanie tej książki.

Wymieniając pozycje z zakresu historii chemii, które pojawiły się na rynku wydawniczym, nie można zapomnieć o dostępnych dzięki Internetowi publikacjach z lat 1875–1935, m.in. o wydanej w Warszawie w 1875 roku Księdze wynalazków, rękodzieł i przemysłu. Tom II obejmujący chemię codziennego życia T. Skomorowskiego, książce C.A. Wurtza z 1886 roku pod tytułem Historyja poglądów chemicznych od Lavoisier’a do dni naszych. Inną interesującą książką jest Chemia (nieorganiczna i organiczna) S. Zeisela, wydana w Warszawie w 1894 roku, przetłumaczona z języka niemieckiego przez M. Flauma, w której autor przedstawił Krótki rys historyi chemii, obejmujący m.in. chemię w starożytności, pierwiastki Arystotelesa (ogień, ziemię, wodę i powietrze), okres alchemii, chemii lekarskiej i badań ilościowych, a także rozwój chemii organicznej. Należy także wspomnieć o wydanej w 1910 roku we Lwowie książce W.F. Ostwalda pod tytułem Jak powstawała chemia. Siedem wykładów popularnych z historyi chemii. Wzbudzają zainteresowanie czytelnika także treści zawarte w Szkicach z historyi chemii. Dziesięć wykładów popularnych M. Centnerszwera, wydanych w Warszawie w 1909 roku, w której autor omawia m.in. chemię u ludów starożytnych i początki alchemii, flogiston i jego obalenie przez A.L. Lavoisiera oraz przybliża Czytelnikowi świat atomów i nowe pierwiastki chemiczne. Dużo interesujących informacji o alchemii w Polsce zawiera praca A. Gałeckiego z 1910 roku opublikowana w „Chemiku Polskim” pod tytułem Wiadomości z historyi chemii w Polsce do w. XVII włącznie. (Alchemia w Polsce). Na uwagę Czytelnika zasługują także inne książki, np. Rys rozwoju chemii w Polsce do roku 1830 W. Lepperta z 1918 roku, Laboratorium chemiczne dawniej i dzisiaj A. Gałeckiego – dzieło wydane w Poznaniu w 1926 roku, czy publikacje zwarte z lat 30. XX wieku, m.in. książka T. Zamoyskiego pod tytułem Za kulisami współczesnej chemji, wydana w Warszawie w 1933 roku, oraz Od alchemji do chemji I. Pressa, wydana we Lwowie w 1935 roku.

Gdy wypowiadam słowa „historia chemii”, to myślę wtedy o tysiącach badaczy, których działalność przyczyniła się do rozwoju tej nauki. Na kim skupić uwagę w skromnej objętościowo książce? Po analizie doszedłem do wniosku, że kilkunastu osób nie mogę w żadnym wypadku pominąć. Zdecydowałem, że jedną z osób, której wybrane fakty z życia i działalności naukowej przybliżę Czytelnikom, będzie A.L. Lavoisier – ojciec nowoczesnej chemii. Jego zasługi naukowe dla rozwoju chemii są ogromne. Nie pominę też działalności naukowej jego żony oraz jej drugiego męża. Postanowiłem, że przybliżę także Czytelnikowi sylwetkę J. Śniadeckiego, który był propagatorem nowej chemii Lavoisiera w Polsce na początku XIX wieku i twórcą polskiego nazewnictwa pierwiastków. Zdecydowałem, że porównam je z nazewnictwem pierwiastków chemicznych w wybranych polskich podręcznikach z końca XIX i pierwszej połowy XX wieku, a także z nazewnictwem współczesnym, zgodnym z Nomenklaturą chemii nieorganicznej. Zalecenia 1990. Pomyślałem również o tym, że w książce powinna się znaleźć informacja o „palących szkłach i soczewkach”, które były jednym z bardzo ważnym przyrządów w pracy chemików i fizyków końca XVII i wielu dekad XVIII wieku, oraz o ich głównym producencie – E.W. von Tschirnhausie. Nie mogłem też zapomnieć o osobach, które wykorzystywały „palące szkła i soczewki” w swoich eksperymentach. W myślowej podróży przez wieki historii chemii doszedłem do wniosku, że następną osobą, o której napiszę, będzie D.I. Mendelejew – odkrywca prawa okresowości i twórca układu okresowego pierwiastków chemicznych (dalej: UOP). Mendelejew zanim dokonał swego odkrycia w 1869 roku, 9 lat wcześniej uczestniczył w obradach Pierwszego Międzynarodowego Kongresu Chemików w Karlsruhe w Niemczech. Po jego zakończeniu rozwój chemii uległ ogromnemu przyśpieszeniu. Podjąłem decyzję, że o kongresie też napiszę. Mendelejew w UOP pozostawił puste miejsca dla jeszcze nieodkrytych pierwiastków chemicznych. Postawił też prognozy dotyczące ich odkrycia. Nie mogłem zatem pominąć tego zagadnienia w niniejszej książce. Pomyślałem także o tym, aby przybliżyć Czytelnikom sylwetki innych osób, które prognozowały odkrycie nieznanych pierwiastków – W. Ramsaya i M. Centnerszwera. Ponieważ wszystkie pierwiastki w UOP za uranem zostały już poznane, sądziłem, że informacja o ich odkryciu będzie z pewnością interesująca dla Czytelnika, tym bardziej że na początku 2016 roku dodano do układu okresowego cztery ostatnie pierwiastki o Z = 113, 115, 117 i 118 (Karol i in., 2016a; 2016b). Ponadto uważałem za ważne przybliżenie Czytelnikowi najważniejszych faktów z życia – ojca nowoczesnego modelu atomu – E. Rutherforda, którego osiągnięcia wspaniale zapisały się w historii chemii. Inną osobą, która przyszła mi do głowy, aby o niej napisać, była M. Skłodowska-Curie oraz osoby pracujące z nią w różnym czasie w Instytucie Curie w Paryżu. Należałoby o nich też opowiedzieć. O kim jeszcze napisać? Wybrałem wtedy trzy inne kobiety, odkrywczynie pierwiastków chemicznych: L. Meitner, M.C. Perey i I. Tacke-Noddack. A inni odkrywcy pierwiastków chemicznych? Zdecydowałem wtedy, że przybliżę Czytelnikom nie tylko nazwiska ich odkrywców, ale także kraj oraz rok, w którym dokonali odkrycia.

Zobacz także

Polecane tytuły ( 8 inne tytuły w tej samej kategorii )

Nowa rejestracja konta

Posiadasz już konto?
Zaloguj się zamiast tego Lub Zresetuj hasło