Zastęp harcerek

Zastęp harcerek

ISBN: 978-83-7850-603-4
22,00 zł

Wyświetl historię cen produktu

Najniższa cena w ciągu ostatnich 30 dni 22,00 zł

Czas dostawy kurierem InPost 24 godziny! E-booki w ciągu 15 minut!

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.

Reprint wydania z 1922 r.: "Zastęp harcerek"

Ilość

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.

Reprint wydania z 1922 r.: "Zastęp harcerek"

DO WSZYSTKICH DRUHEN!

Praca harcerska w drużynach i zastępach nie zawsze rozwija się tak, jakby należało i jakbyśmy same chciały, lecz nie z braku dobrych chęci, bo tych mamy dużo. Mamy przeważnie moc projektów, zamiarów, ochotę do pracy i wiarę w jej plony i tyle młodzieńczego zapału, że gotoweśmy „ruszyć z posad bryłę świata“. Naszym kierowniczkom też na dobrych chęciach nie zbywa. Więc dlaczego czasem nie tak się dzieje w harcerstwie, jak chciałybyśmy? Czy dlatego, że jeszcze za mało pracujemy nad pozbyciem się naszych wad i wyrobieniem charakteru, mało zdobywamy pożytecznych umiejętności, a jeszcze mniej pamiętamy o służeniu bliźnim i społeczeństwu, jak na harcerkę przystało?

Gotoweśmy uczynić wszystko, co jest w naszej mocy, by praca poszła dobrze, — tylko nie zawsze wiemy, co trzeba czynić, by ją pogłębić i rozszerzyć. Otóż w tej książeczce postaramy się wyjaśnić sobie, co powinna robić dobra zastępowa, by zastęp swój uczynić naprawdę zastępem polskich harcerek.

Czuwaj!

194 Przedmioty

Opis

Książka papierowa
oprawa twarda

Tworkowska Janina

Harcmistrzyni Janina Tworkowska – urodzona 16 stycznia 1899 roku w Odessie, zmarła 17 października 1979 roku w Zakopanem.

Od 1916 – w harcerstwie w Odessie

1920–1921 – kierownik Wydziału Technicznego Głównej Kwatery Żeńskiej

1921 – członek Naczelnej Rady Harcerskiej

1922–? – członek redakcji pisma „Ognisko“

1924–1925 – zastępca komendantki Chorągwi Stołecznej (Warszawskiej) Harcerek

1926–1927 – komendantka Chorągwi Stołecznej Harcerek

1928–1931 – zastępca komendantki Chorągwi Stołecznej Harcerek

1929–1934 – drużynowa 11 Drużyny Harcerek w Warszawie

1930–1931 – komendantka X Hufca Harcerek w Warszawie

1931–1933 – referentka Koła Przyjaciół Harcerek Komendy Chorągwi Warszawskiej Harcerek

1934–1939 – kierownik Wydziału Zagranicznego Głównej Kwatery Harcerek

Opublikowała: Zastęp harcerek (1922), Równajmy krok. O współpracy z ruchem harcerskim nauczycielstwa i rodziców (1931), Nasze gry i ćwiczenia. Praca zbiorowa (red.; 1936, 1938, 1946). Jarzembowski K., Kuprianowicz L., Harcmistrzynie i harcmistrze Związku Harcerstwa Polskiego mianowani w latach 1920–1949, Kraków 2006, s. 79.

Oficyna Wydawnicza "Impuls"

Reprint wydania

1922 rok

Autor

Tworkowska Janina

ISBN druk

978-83-7850-603-4

ISBN e-book

Objętość

92 stron

Wydanie

I, 2014

Format

A6 (120x160)

Oprawatwarda, szyta

List Naczelniczki G. K. Ż.

Przedmowa

Przyrzeczenie i prawo

Rozdział III. Służba harcerska

Rozdział III. Zawiązanie zastępu i rola zastępowej

Rozdział III. Barwne życie harcerskie

Rozdział IV. Stopnie Harcerskie

Próba ochotniczki

Próba przewodniczki

Próba samarytanki

Próba Harcerki Rzeczypospolitej

Zakończenie

Dodatek. Wymagania przy próbach (oficjalne)

ZAKOŃCZENIE.

Jest tyle sił w narodzie

Jest tyle mnogo ludzi

Niechaj w nie duch Twój wstąpi

I śpiące niech pobudzi.

ST. WYSPIAŃSKI.

Harcerka stara się zrozumieć, czego Ojczyzna od niej wymaga i to wykonuje, głosi nasze prawo. Harcerstwo jako całość też umie zastosować się do życia i potrzeb narodu. Praca polskich skautek inną była w czasach konspiracji, inna jest teraz w niepodległej Polsce. Podczas wojny zwracamy specjalną uwagę na służbę ambulansową i pomocniczą, w czasie zaś pokoju staramy się usilnie o rozwój sprawności skautowych i przemysłu drużyn.

Próby skautowe odbywane w czasie, oznaczonym przez regulamin, napewno nas nie znudzą, bo praca będzie wtedy zastosowana do upodobań dziewcząt w danym wieku. Będziemy zwracały główną uwagę w pracy na gry, ćwiczenia spostrzegawczości, znajomość terenoznawstwa i pionierki — w młodszych zastępach: w starszych zaś na znajomość gospodarstwa, rzemiosł, przemysłu domowego, ochroniarstwa, na poznanie przyrody itp.

Z programu wymagań na stopnie nic wyrzucać nie wolno, bo na tem cierpiałby całokształt pracy. Nie znaczy bynajmniej, że tego, co w tych programach nie jest zawarte, nie wolno robić na zbiórkach i wycieczkach. Harcerki mogą razem przerabiać wszystko co zapragną, byleby robiły to po harcersku. O ile zabawa np. saneczkowanie na wycieczce — zabawa z weselem i rozmachem; o ile jakaś praca, np. robienie guzików lub oczyszczenie ścieżki w ogrodzie, — to musi być wykonana dokładnie, i koniecznie doprowadzona do końca. Możemy też poruszać w gawędach na zbiórkach wszystko, co dziewczęta przeżywają, co zastęp żywo interesuje, np. co daje człowiekowi szczęście, jaki wybrać zawód, obowiązki dziewcząt polskich itp.

Wszystkie dbać musimy o to, by praca nasza była wszechstronna i by ją pogłębić. Wogóle zastęp powinien być tak prowadzony, by każda z dziewcząt, w razie potrzeby, mogła go poprowadzić.

Próby mają dopomagać w doskonaleniu się dziewcząt; zaczynając od rzeczy drobniejszych i łatwiejszych stopniowo przechodzą do coraz trudniejszych i wychowują młodzież w ten sposób, ażeby w myśl Komisji Edukacji Narodowej „jej było dobrze i z nią było dobrze“!.

Ruch harcerski w Polsce rozwija się z żywiołową siłą i ogarnia wszystkie sfery społeczne; gdybyśmy rozporządzali dostateczną ilością instruktorek i instruktorów, wkrótce harcerstwo miałoby tyle członków, ile jest młodzieży w Polsce. To też starsze harcerki muszą nam dopomóc w pracy: notować i podawać do pism spostrzeżenia z pracy w drużynie i zastępie, pisywać do druhen z innych środowisk, czytywać pilnie pisma i podręczniki harcerskie i wreszcie nie żałować nigdy czasu na omawianie sprawy, prowadzenie pracy na radzie drużyny lub osobiście z naszemi kierowniczkami; (uwagi i spostrzeżenia harcerek będą niewątpliwie cennym materjałem przy opracowaniu programów pracy), a każda z nas, która ma ochotę do prowadzenia dalej pracy harcerskiej, niech zgłasza się na kursa instruktorskie. Lord Kitschener powiedział do skautów angielskich: „Gdy dojdziemy do miljona chłopców, przejętych duchem skautowym, — ojczyzna będzie mogła patrzeć w przyszłość dumnie i spokojnie“! Ośmielamy się twierdzić, że i Polska mogłaby wtedy spokojnie patrzeć w swoją przyszłość.

Zobacz także

Polecane tytuły ( 8 inne tytuły w tej samej kategorii )

Nowa rejestracja konta

Posiadasz już konto?
Zaloguj się zamiast tego Lub Zresetuj hasło